Vader: Ernst van Lippe-Biesterfeld1, zn. van Julius van Lippe-Biesterfeld en Adelheid Klothilde Zu Castell-Castell, geb. te Oberkassel [Deu]1 op donderdag 9 jun 18421,1,1, graaf van Lippe van 1897 tot 1904, ovl. (62 jaar oud) 1 Slot Lopshorn op maandag 26 sep 19041,1, tr. (resp. 27 en 25 jaar oud) op donderdag 16 sep 1869.

• Moeder:
  Caroline Frederike Cäcilie van Wartensleben, dr. van Leopold Otto Friedrich von Wartensleben en Mathilde Halbach, geb. te Mannheim [Deu] op zaterdag 6 apr 1844, ovl. (61 jaar oud) te Detmold [Deu] op maandag 10 jul 1905.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Mathilde Halbach, geb. in 1822, ovl. (ongeveer 22 jaar oud) in 1844.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Gravin Caroline Frederike Cäcilie	*1844	Mannheim [Deu]	†1905	Detmold [Deu]	61	1	6

tr.
met

Leopold Otto Friedrich von Wartensleben, geb. in 1818, ovl. (ongeveer 28 jaar oud) in 1846.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Gravin Caroline Frederike Cäcilie	*1844	Mannheim [Deu]	†1905	Detmold [Deu]	61	1	6

• Vader:
  Aschwin van Sierstorpff-Cramm, geb. in 1846, ovl. (ongeveer 63 jaar oud) in 1909, tr.

• Moeder:
  Hedwig van Sierstorpff, geb. in 1848, ovl. (ongeveer 52 jaar oud) in 1900.

tr. (resp. ongeveer 26 en 36 jaar oud) op donderdag 4 mrt 1909
met

Berhard Casimir Frederik Gustaaf Hendrik Willem Eduard van Lippe-Biesterfeld¹, zn. van Ernst van Lippe-Biesterfeld en Caroline Frederike Cäcilie van Wartensleben, geb. te Oberkassel [Deu]¹ op maandag 26 aug 1872^1,1,1, prins van Lippe-Biesterfeld, ovl. (61 jaar oud) te München [Deu]¹ op dinsdag 19 jun 1934^1,1, begr. te Detmold [Deu].

Uit dit huwelijk 2 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prins Bernhard	*1911		†2004		93	1	0
2	Aschwin	*1914		†1988		74	1	0

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

Bernhard van Lippe-Biesterfeld
Bernhard van Lippe-Biesterfeld1,2,3,4,5,6,7,8,9, geb. in 19117,1,2,3,4,5,6,7,8,9, ovl. (ongeveer 93 jaar oud) in 2004.

Aantekeningen bij Bernhard van Lippe-Biesterfeld.

Prins-gemaal van Nederland
Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter (Jena, 29 juni 1911 - Utrecht, 1 december 2004), Prins der Nederlanden, Prins van Lippe-Biesterfeld, Noble Seigneur en Graaf van Schwalenberg en Sternberg, was de prins-gemaal van wijlen koningin Juliana der Nederlanden en vader van Beatrix, de huidige Koningin der Nederlanden. De prins wordt van 1937 tot 1980 officieel aangeduid als Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins der Nederlanden.
De jaren in Duitsland.
Bernhard wordt als Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius Kurt Karl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld geboren in Jena, dat destijds in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach ligt. Hij staat in de Burgerlijke Stand van Jena vermeld als geboren op 28 juni 1911 om 2.45 u. Volgens de prins is dit een foutieve vermelding, hij viert zijn verjaardag daarom op 29 juni, de datum die ook in zijn trouwakte is gezet. Er is echter geen bewijs dat 29 juni correct is.

Prins Bernhard tijdens de bevrijding van Eindhoven 19-9-1944 (collectie Jan Weijers)
Hij is de oudste zoon van prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld (1872-1934), een broer van de laatste regerende vorst van Lippe, Leopold IV. Zijn moeder is de barones Armgard von Sierstorpff-Cramm (1883-1971). Het huwelijk tussen de ouders van Prins Bernhard wordt als morganatisch aangemerkt. Prins Bernhard wordt geboren als graaf van Biesterfeld. Pas in 1916 verleent de vorst van Lippe aan Bernhard alsnog de titel van prins zur Lippe-Biesterfeld met het predicaat Doorluchtige Hoogheid. Hij heeft één jongere broer, Aschwin (1914-1988). Als Adolf Hitler aan de macht komt, spreekt deze Aschwin openlijk zijn steun aan de nazi's uit; vervolgens wordt hij officier in de Deutsche Wehrmacht.
.
Bernhards jeugdjaren op het landgoed van zijn ouders, Reckenwalde, verlopen gemoedelijk. Na enige jaren privélessen doorloopt hij de kostschool en gaat daarna naar het gymnasium te Berlijn waar hij, 18 jaar oud, zijn diploma haalt. Na rechtenstudies in München en Lausanne studeert de prins in 1935 af in Berlijn en gaat direct werken bij Berlin NW-7, de spionagedienst van het chemiebedrijf IG Farben. Hij is lid geworden van de Sturmabteilung (SA) van de NSDAP en eveneens van de Reiter-SS. Zijn NSDAP-lidmaatschap heeft de prins eind 1995 echter ontkend. Nadat het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie bewijs voor zijn NSDAP-lidmaatschap presenteert, blijft hij volhouden niet zelf lid te zijn geworden. Mogelijk is hij lid gemaakt door anderen met wie hij in die jaren bevriend is geweest. Duidelijk is, dat de contributie tijdens zijn lidmaatschap wel steeds en nauwgezet betaald wordt.
Er is intussen meer bekend over Bernhards activiteiten voor de Tweede Wereldoorlog. Hij zou, op niet geheel duidelijke wijze, steun hebben verleend aan executies van SA-mensen door de SS in de Nacht van de Lange Messen[1]. Hiervan getuigt de eerst naar Nederland en later naar de Verenigde Staten uitgeweken oud-Rijkskanselier Heinrich Brüning. Bovendien is Brüning langdurig door de Gestapo vervolgd, waar Bernhard bij geholpen zou hebben[2]. Ook de Abwehr-medewerker Michael graaf Soltikow, die Bernhard nog uit zijn studietijd heeft gekend, heeft Bernhard in SS-uniform ontmoet[3]. Verder getuigt de kunsthandelaar Paech tegen Bernhard, die in unform zou hebben gepost voor Joodse winkels[4]. Een foto in het archief van het NIOD in SS-uniform, zou zijn verdwenen, waarbij alleen het onderschrift bewaard is gebleven[5].
Verloving en huwelijk.
Bernhard zal prinses Juliana in 1936 voor het eerst tijdens een skivakantie in het Duitse Garmisch-Partenkirchen hebben ontmoet. De relatie is al eerder tijdens een geheime ontmoeting in Amsterdam gearrangeerd. Na de ontmoeting nu in Garmisch-Partenkirchen verloven zij zich op 8 september 1936. Op 4 november 1936 krijgt Bernhard het Nederlands staatsburgerschap, en een maand later op 4 december 1936 komt de benoeming tot luitenant-ter-zee der eerste klasse én ritmeester ŕ la suite. Op 23 december wordt Bernhard ten overstaan van de Koningin, zijn verloofde en zijn broer Aschwin op het Malieveld tot officier Ŕ la suite bij de Nederlandse Land- en Zeemacht en het KNIL beëdigd. Het huwelijk vindt op 7 januari 1937 plaats in Den Haag. Tijdens een galaconcert op de avond voor het huwelijk wordt het Horst-Wessel-Lied (het lied van de NSDAP en de SA) gespeeld en brengen zelfs aanwezigen de Hitlergroet. Dit galaconcert heeft een officieel karakter, waarbij volgens het protocol de volksliederen van beide landen zullen worden gespeeld. Daaraan wordt echter bovendien het Horst-Wessel-Lied als partijhymne toegevoegd. Dirigent Peter van Anrooy weigert dit lied te dirigeren en draagt het stokje over aan de dirigent van de Koninklijke Militaire Kapel. Joodse leden van het aanwezige orkest verlaten voortijdig de zaal, hevig verontwaardigd over de gang van zaken.
Bernhard krijgt bij Koninklijk Besluit van 6 januari 1937 de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Met het ontvangen van het Nederlanderschap verandert Bernhards achternaam van zur Lippe-Biesterfeld in van Lippe-Biesterfeld. Door het opgeven van de Duitse nationaliteit door zijn huwelijk met Juliana verliest Bernhard de mogelijkheid vrij over zijn Duitse bankrekening te beschikken. Bernhard gebruikt daarna in 1937, een bedrag van 200.000 gulden om het bos rondom zijn ouderlijk huis te kopen. Prins Bernhard en prinses Juliana hebben vier kinderen gekregen:.
Beatrix (1938),.
Irene (1939),.
Margriet (1943) en.
Marijke (1947), die later haar tweede voornaam "Christina" als roepnaam kiest.
Daarnaast verwekt de prins twee buitenechtelijke kinderen:.
Alicia de Bielefeld (1952) bij een Duitse pilote. Dit wordt pas na Bernhards overlijden bekend.
Alexia Grinda (1967) bij zijn Parijse maîtresse Hélčne Grinda.
Dat Bernhard nog meer buitenechtelijke kinderen zou hebben is niet bevestigd door betrouwbaar onafhankelijk onderzoek. Bernhard wil dat zijn erfenis onder zijn zes dochters verdeeld zal worden. Opvallend is dat de namen van de twee buitenechtelijke dochters en meerdere van Bernhards kleinkinderen sterk lijken op de naam van Alexei Pantchoulidzew, een bediende en later levens-/huisgenoot van Bernhards moeder Armgard. Alexander is echter ook een kenmerkende naam uit de Oranje-dynastie.
De Greet Hofmans-affaire leidt tot een onderzoek door de Commissie Beel.
Het huwelijksleven van Bernhard en Juliana verloopt dus niet vlekkeloos. Tegenover de buitenwereld wekken beiden de indruk dat zij (naarmate de jaren vorderen) affectie voor elkaar koesteren. Zo vieren zij op 30 april 1987 hun 50-jarig huwelijksjubileum met een groot defilé op paleis Soestdijk, hetgeen een waar volksfeest wordt.
De prins tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Tweede Wereldoorlog is een belangrijke periode in het leven van de prins. Hij houdt aan deze tijd verschillende hoge onderscheidingen over.
Als Duitsland Nederland binnenvalt vlucht de prins met zijn gezin naar Londen. Onmiddellijk na aankomst daar maakt hij een tot nu toe onopgehelderde reis naar het nog niet door de Duitsers veroverde Parijs. Hij biedt zijn diensten aan bij de Britse geheime dienst[6]. Hij wordt, als Duitser, door de Britten gewantrouwd en mogelijk geschaduwd door Ian Fleming van de marine-inlichtingendienst. Op 25 juni 1940, drie dagen na de Franse capitulatie, spreekt hij voor de Overseas Service van de BBC over Adolf Hitler als een Duitse tiran en spreekt hij al zijn vertrouwen uit in de Britse overwinning op het Groot-Duitse Rijk[7]. Op 13 november 1940 wordt Bernhard verbindingsofficier tussen de Nederlandse en Britse strijdkrachten.
Gedurende de oorlog zal de Nederlandse diplomaat en latere minister dr. Joseph Luns, die achtereenvolgens attaché is in neutraal Zwitserland (1940), neutraal Portugal (april 1941) en ambassade-secretaris van de Nederlandse regering in ballingschap bij het Britse Rijk (vanaf 1943), voor de prins contact met Armgard en overige familieleden op Duits grondgebied blijven onderhouden via zijn contacten in de neutrale landen Portugal en Spanje.
In het najaar van 1940 krijgt de prins vliegles op Hatfield en behaalt zijn vliegbrevet. In 1944 is hij driemaal bemanningslid van een Amerikaanse bommenwerper. Ook maakt hij enkele vluchten als piloot van een eenpersoonsjager[8]. Regelmatig bezoekt hij in Engeland Nederlandse militairen. Op 12 juni 1943 heeft de prins aldaar het 322 Spitfire Squadron RAF opgericht. Squadron 322 wordt tot het einde van de oorlog ingezet voor escortemissies, bestrijding van V-1 vliegende bommen en grondaanvallen op het Duitse leger. Tijdens de oorlog legt de prins contacten met de stafchef van het hoofdkwartier van Dwight D. Eisenhower, generaal Walter Bedell Smith. Wat betreft de plaats van de prins bij de operatie Market Garden. Deze slag is een idee van generaal Bernard Montgomery. De prins zou deze operatie hebben ontraden omdat snel oprukken van Nijmegen naar Arnhem van een tankdivisie onmogelijk zou zijn. Het polderlandschap biedt daartoe niet voldoende mogelijkheden. Ook de Amerikanen zien weinig heil in operatie Market Garden. De Britse veldmaarschalk zet echter door met het bekende negatieve resultaat. Er bestaan hardnekkige geruchten, dat de operatie door of via prins Bernhards hoofdkwartier door de spion Christiaan Lindemans (alias King Kong) is verraden aan de Duitsers.
Prins Bernhard is bij de onderhandelingen tussen de Duitse generaal Blaskowitz en de Canadese generaal Foulkes op 5 mei 1945 in Hotel De Wereld in Wageningen. De prins rijdt die dag in een bijzonder vervoersmiddel. Het is de buitgemaakte Mercedes Cabriolet van Arthur Seyss-Inquart. Een dag eerder, op 4 mei, hebben alle Duitse troepen in Noordwest Europa (inclusief Nederland) al gecapituleerd voor de Britse veldmaarschalk Bernard Montgomery. Op 6 mei wordt even buiten Wageningen nog wel een document getekend dat de capitulatie der Duitse troepen in Nederland verder regelt. Prins Bernhard is hierbij niet aanwezig.
Na-oorlogse publieke activiteiten.
Bernhard is grondlegger en eerste voorzitter van het Wereld Natuur Fonds in 1961 en een van de twee oprichters van de Bilderbergconferentie, een internationale politieke groepering, waarvan de samenstelling enigszins varieert, die jaarlijks bijeenkomt om over politiek en het idee van Europese eenheid onder geheimhouding te praten zoals die zowel achter een vermomming als ten koste van constructieve trans-Atlantische relaties werd en wordt ontwikkeld en welke hij van 1954 tot 1976 officieel voorzat.
In eigen land is Bernhard regent van de stichtingen Praemium Erasmianum en Anjerfonds. De door deze stichtingen toegekende prijzen en onderscheidingen heeft hij zelf ingesteld hij reikt ze meestal zelf uit.
In 1975 wordt prins Bernhard beschermheer van AMREF Flying Doctors Nederland, een organisatie die zich inzet voor betere gezondheid in Afrika. Zijn kleinzoon, prins Willem-Alexander, neemt het beschermheerschap in 1999 van hem over.
Ook is hij tot 1976 goodwill-ambassadeur van het Nederlandse bedrijfsleven in het buitenland. Hij is Commissaris van de vliegtuigfabriek Fokker. Naast deze functies bekleedt hij ook enkele militaire functies. Zo is hij adjudant van koningin Wilhelmina, die hem aan het eind van de Tweede Wereldoorlog tot bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten benoemt. Tussen 1946 en 1976 is de prins inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht, Luchtmacht en Marine.
De Lockheed-affaire.
In 1976 komt uit en wordt bekend dat prins Bernhard betrokken is geweest bij smeergeldaffaires o.a. de Lockheed-affaire. Onder de vele bewijzen voor het aannemen van steekpenningen is een brief van de prins zelf waarin hij om betaling verzoekt. Ook zijn er bewijzen gevonden dat de prins betrokken is bij het betalen van steekpenningen aan de Argentijnse junta onder Juan Perón, opdat men Nederlands rollend materieel van Werkspoor zou kopen.
Dit heeft belangrijke politieke consequenties, en zowel koningin Juliana als de toenmalige minister-president Joop den Uyl overwegen af te treden. Een rapport van een driehoofdige onderzoekscommissie beoordeelt een aantal handelingen van de prins als laakbaar. De Staten-Generaal besluit de zaak niet voor de rechtbank aanhangig te maken. Om het geschokte rechtsgevoel te bevredigen wordt Bernhard gedwongen af te treden als Inspecteur-Generaal van de Koninklijke Landmacht, Marine en Luchtmacht. Ook wordt hem verzocht het dragen van militaire uniformen achterwege te laten. Premier Den Uyl kan hem dit niet verbieden omdat elke oud-militair is gerechtigd zijn uniform te dragen. Wel moet hij ook andere openbare functies neerleggen.
Naar later bekend wordt gaat het bij de Lockheed-affaire om een bedrag van 1,1 miljoen dollar. Achteraf zou de prins, in een na zijn dood gepubliceerd interview met de inmiddels eveneens overleden journalist Martin van Amerongen (De Groene Amsterdammer) stellen dat hij het als een grote fout van zichzelf zag om dat geld aan te nemen, omdat hij immers zelf niet bepaald gebrek aan geld heeft gehad, hij heeft het niet echt nodig. Het volledige bedrag dat de prins ontvangen heeft zou hij -naar eigen zeggen dan- gedoneerd hebben aan het Wereld Natuur Fonds.
Tijdens het onderzoek naar de Lockheed-affaire worden ook documenten ontdekt waaruit zou blijken dat Bernhard ook door een andere vliegtuigfabrikant, namelijk Northrop, is omgekocht. Toenmalig premier Den Uyl houdt de openbaarmaking van de bijlage van het rapport van de commissie-Donner die aan dit tweede schandaal is gewijd echter tegen. Hiermee voorkomt hij dat strafvervolging tegen Bernhard onafwendbaar wordt en koningin Juliana zal moeten aftreden.
•.
In 1991 vraagt toenmalig Minister President Lubbers de Prins zijn uniform weer aan te doen. Dit weigert hij. In het Parool van 13 maart 1991 verschijnt een spotprent van Joep Bertrams. Hierop is Juliana afgebeeld achter de naaimachine, ze herstelt het uniform van de Prins.
Een open brief.
In 2004 schrijft prins Bernhard een open brief aan de Volkskrant waarmee hij tracht zijn naam te zuiveren. Hij heeft de oud-directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst, Hans van der Voet, gevraagd onderzoek te doen naar vier onderwerpen:.
* verhalen over het vermeend losbandige leven van zijn moeder, Armgard von Sierstorpff-Cramm;.
* de vermeende nazi-sympathieën van zijn moeder;.
* de twee zonen die Bernhard in Londen zou hebben verwekt;.
* een brief die de prins zou hebben geschreven aan Adolf Hitler over zijn landvoogdijschap over Nederland, de zogeheten stadhoudersbrief;.
* de beschuldiging dat Bernhard de Slag om Arnhem zou hebben verraden.
•.
Van der Voet zou voor geen van de vier beweringen bewijzen hebben gevonden, zijn onderzoek wordt echter door vakhistorici weinig serieus genomen. De brief is ook opmerkelijk omdat leden van het Koninklijk Huis in Nederland zelden reageren op aantijgingen vanuit de pers. Premier Balkenende verleent toestemming voor publicatie van de brief. De prins vindt daarin dat de schrijvers J.G. Kikkert, Tomas Ross, Hans Galesloot en Philip Dröge te ver zijn gegaan. De tweede, Tomas Ross, schrijft een roman over het leven van Bernhard, volgens hem gebaseerd op een vijftiental bronnen.
Overlijden.
Op 17 november 2004 maakt de RVD bekend dat prins Bernhard aan longkanker lijdt. Het persbericht luidt als volgt: "Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard der Nederlanden is de afgelopen weken poliklinisch in het UMC-AZU behandeld wegens klachten van kortademigheid. De klachten werden veroorzaakt door vocht in de borstholte. Het vocht is verwijderd, waardoor de klachten verminderden. Bij onderzoek van het vocht werden cellen verkregen die kunnen wijzen op uitzaaiingen van een tumor. In 1994 is prins Bernhard geopereerd aan een tumor van de darm en in 2000 aan een borsttumor. De prins beperkt zich in zijn activiteiten omdat hij een vermindering van krachten ervaart.".

Het stoffelijk overschot van Prins Bernard arriveert bij de Nieuwe Kerk
Op 29 november 2004 volgt een nieuwe mededeling van de RVD. De toestand van de prins zou achteruitgaan. Naast de eerder vastgestelde tumor in de luchtwegen is nu ook een kwaadaardige tumor in de darmen vastgesteld.
Op woensdag 1 december 2004 krijtg prins Bernhard op Paleis Soestdijk last van zijn aandoeningen. Omdat zijn klachten daar niet goed te behandelen zijn, wordt hij overgebracht naar het Universitair Medisch Centrum Utrecht, het UMC. Daar wordt, op zijn verzoek, de behandeling gestaakt. Prins Bernhard overlijdt dezelfde avond om 18.50 uur. Hij is 93 jaar oud geworden[9].
Van dinsdag 7 december 2004 tot en met donderdag 9 december 2004 is er tussen 9.00 en 23.00 uur gelegenheid voor het publiek om afscheid te nemen van de prins in Paleis Noordeinde.
Op zaterdag 11 december 2004 vindt de uitvaartdienst van Bernhard plaats in de Nieuwe Kerk in Delft. De uitvaart draagt alsnog een militair karakter. Zijn kist wordt op een affuit, het onderstel van een kanon, naar Delft gebracht. Op het moment dat de kist met het stoffelijk overschot van de prins 'alsnog in militair tenue' de kerk wordt ingedragen voeren drie F-16's en een Spitfire een zogenaamde 'flypast' uit in de 'Missing Man formatie'. Na de plechtigheid wordt prins Bernhard bijgezet in de Grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.
Bernhard krijgt bij zijn huwelijk de persoonlijke titel Z.K.H. de Prins der Nederlanden. Net als bij de uitvaart van zijn schoonzoon en echtgenote is hier sprake van een staatsbegrafenis.
Postuum interview.
Op 14 december 2004 publiceert de Volkskrant een interview met de prins, gebaseerd op negen gesprekken die de prins vanaf 2001 voert met hoofdredacteur Pieter Broertjes en journalist Jan Tromp van de Volkskrant, buiten medeweten van de regering, de Rijksvoorlichtingsdienst en de familieleden van de prins. In het interview onthult de prins het bestaan van zijn dochter Alicia. Verder geeft hij nogmaals zijn visie op de omvang van het vermogen van het koninklijk huis, en verstrekt hij nadere bijzonderheden over de Greet Hofmans-affaire, en over de bestemming van het Lockheedgeld. Als een dag later archiefstukken over de Greet Hofmans-affaire openbaar worden gemaakt, blijkt dat de opvattingen van de prins niet geheel met de feiten overeenkomen.
Wiedergutmachungsverdrag.
Volgens historicus Gerard Aalders zou Prins Bernhard een miljoen Duitse marken hebben ontvangen via het Wiedergutmachungsverdrag dat Duitsland en Nederland na de Tweede Wereldoorlog sluiten. De prins zou eigenlijk recht hebben gehad op 87.000 mark van zijn Duitse familie, maar dat geld wordt na de oorlog in beslag genomen. Bernhard claimt volgens de beschuldigingen van Aalders 'na creatief rekenwerk' een miljoen bij Duitsland. Dat miljoen is volgens Aalders als het ware richting Bernhard gekomen verstopt in de 275 miljoen aan 'goedmakingsgeld'. Nederlandse en Duitse politici, die niet op een conflict hebben zitten te wachten, zouden hebben meegewerkt en gezwegen, beweert Aalders, die zich beroept op Duitse en Nederlandse archieven.
Onderscheidingen van Prins Bernhard.
De prins is verzot geweest op uniformen en onderscheidingen. Veel van zijn orden geeft hij later in bruikleen aan het Museum van de Kanselarij van de Nederlandse Ridderorden op Het Loo.
De prins geeft er bij gelegenheden dat hij zijn onderscheidingen draagt er de voorkeur aan om alleen zijn 'in verband met de oorlog' verkregen orden, kruisen en medailles te dragen. Vanaf de Tweede Wereldoorlog heeft de prins de Nederlandse regels genegeerd door zijn onderscheidingen op de 'Engelse' wijze te dragen. In de Nederlandse krijgsmacht draagt men ze opgemaakt in de Nederlandse en Pruisische trant.
Titels en predikaten.
Zijne Doorluchtige Hoogheid Bernhard graaf zur Biesterfeld (1911-1916).
Zijne Doorluchtige Hoogheid prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld (1916-1937).
Zijne Koninklijke Hoogheid prins Bernhard, prins der Nederlanden, prins van Lippe-Biesterfeld (1937-2004). De titel prins der Nederlanden voert hij niet van 1948 tot 1980 aangezien hij dan de titel de prins der Nederlanden voert.
Zijne Koninklijke Hoogheid de prins der Nederlanden (1948-1980).
Noten.
1. Ton Biesemaat Bernhardgate -Zwarte bladzijden uit het leven van de Prins der Nederlanden (2007), p. 95-97.
2. Idem, brieffragment p. 95. Brünings woorden komen uit een brief aan de bevriende pater Mommersteeg, in reactie op een interview met prins Bernhard en prinses Juliana in de New York Times van 12 juni 1941, waarin zij zich fel voor de geallieerde zaak hadden getoond. Maar zowel Brüning als een zekere Hans Schmidt, die via een ingezonden brief in dezelfde krant ook op het interview reageert, herinnerden aan de eerdere levenswandel van Bernhard. Schmidt gunt Bernhard graag zijn veranderde gedachten over het Nazisme, maar wijst er wel op dat Bernhard voorheen een actief SS-lid was en zich er geheel vrijwillig mee identificeerde. Idem, p. 98.
3. Idem, p. 99-100. Bernhard zou, volgens Soltikow, het goed hebben gevonden dat "Hitler de revolutie van de SA bloedig had neergeslagen en dat de executies zonder vonnis uitgevoerd waren", terwijl Bernhard, net als Soltikow, jurist was. Soltikows informatie kwam in 1977 bij de BVD terecht en was van hemzelf afkomstig; idem, p. 99.
4. Idem, p. 100.
5. Idem, p. 100. Op dezelfde pagina staat een foto uit 1936 van het paar Bernhard en Juliana, dat bloemen krijgt aangeboden van nazi-meisjes van de Bund Deutscher Mädel.
6. Loe de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, deel 9, p. 369.
7. idem, deel 9, p. 369.
8. idem, deel 9, p. 371.
9. ZKH Prins Bernhard overleden. Regering.nl (1 december 2004).

• Vader:
  Berhard Casimir Frederik Gustaaf Hendrik Willem Eduard van Lippe-Biesterfeld¹⁰, zn. van Ernst van Lippe-Biesterfeld en Caroline Frederike Cäcilie van Wartensleben, geb. te Oberkassel [Deu]¹⁰ op maandag 26 aug 1872^10,10,10, prins van Lippe-Biesterfeld, ovl. (61 jaar oud) te München [Deu]¹⁰ op dinsdag 19 jun 1934^10,10, begr. te Detmold [Deu], tr. (resp. 36 en ongeveer 26 jaar oud) op donderdag 4 mrt 1909.

• Moeder:
  Armgard van Sierstorpff-Cramm¹⁰, dr. van Aschwin van Sierstorpff-Cramm en Hedwig van Sierstorpff, geb. ¹⁰ in 1883^10,10,10, ovl. (ongeveer 88 jaar oud) ¹⁰ in 1971^10,10.

tr.
met

Juliana (Juliana Louisa Emma Marie Wilhelmina Van Oranje Nassau) der Nederlanden11,12,13,9, dr. van Heinrich Wladimir Albert Ernst van Mecklenburg-Schwerin en Wilhelmina der Nederlanden, geb. te 's-Gravenhage [Zh] op vrijdag 30 apr 190911,12,13,9, prinses van Oranje-Nassau, hertogin van Mecklenburg, prinses van Lippe-Biesterfeld, Koningin der Nederlanden van 1948 tot 1980, ovl. (94 jaar oud) te Soestdijk [Ut] op zaterdag 20 mrt 2004.

Aantekeningen bij Juliana der Nederlanden.

Prinses Juliana op jonge leeftijd
Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina (Den Haag, 30 april 1909 — Soestdijk, 20 maart 2004), Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau, Hertogin van Mecklenburg, Prinses van Lippe-Biesterfeld, regeert van 4 september 1948 tot 30 april 1980.
Geboorte en jeugdjaren.
Ze wordt geboren op Paleis Noordeinde. Na een aantal miskramen van Wilhelmina bestaat de vrees dat er geen troonopvolger zal zijn. In dat geval zal de Nederlandse troon na het overlijden van Wilhelmina overgaan naar de nakomelingen van de zuster van Wilhelmina's vader Willem III, prinses Sophie. De meest genoemde namen zijn Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach (een zoon van een neef van Wilhelmina), en Marie van Saksen-Weimar-Eisenach (een nicht van Wilhelmina). De geboorte van Juliana is dan ook een grote opluchting voor velen en er wordt groot feest gevierd.
Opleiding.
Haar moeder trachte Juliana een iets minder afgeschermde opvoeding te geven dan zij zelf heeft gehad. Zij doorloopt de lagere en middelbare school op het paleis, in een klasje van enkele dochters uit zorgvuldig uitgezochte families. Deze meisjes zijn de freules Miek de Jonge, Elise Bentinck en Elisabeth van Hardenbroek. Na het beëindigen van haar middelbare school verhuist Juliana naar Katwijk om een verkorte studie te volgen aan de Rijksuniversiteit Leiden, die geheel is toegespitst op de taak die haar wacht. De studie wordt afgesloten met een eredoctoraat. Koningin Wilhelmina vindt het van groot belang dat Juliana op haar 18e jaar voldoende zal zijn toegerust om het koningschap zo nodig te kunnen overnemen.
.
Huwelijk.
Op 7 januari 1937 trouwt Juliana met Bernhard van Lippe-Biesterfeld. Het paar vestigt zich op Paleis Soestdijk. De komst van Bernhard in Juliana's leven betekent in allerlei opzicht een keerpunt voor Juliana. In de eerste jaren van hun huwelijk zorgt Bernhard ervoor dat Juliana radicaal breekt met de kleinburgerlijke levensstijl waarin zij is opgevoed. Beginnend met hun huwelijksreis neemt Bernhard Juliana voor het eerst mee naar de grote steden van Europa, laat haar kennismaken met de moderne mode en stijl van opmaken, het leven in de wereld buiten het minder mondaine Nederland. Juliana begint zich in deze periode voor het eerst te kleden als een mondaine vrouw en niet langer als een sprookjesprinses voor de camera of een halve Hollandse boerin als zij niet voor het publiek verschijnt.
Kinderen.
Juliana en Bernhard krijgen in de loop der jaren vier dochters:.
Beatrix (31 januari 1938).
Irene (5 augustus 1939).
Margriet (19 januari 1943).
Christina (18 februari 1947, aanvankelijk Marijke, maar kiest later zelf haar tweede voornaam Christina als roepnaam).

Koningin der Nederlanden
De bezettingsjaren.
Tijdens de oorlogsjaren verblijft Juliana met haar dochters Beatrix en Irene in Canada. Prinses Margriet wordt geboren in een ziekenhuis in Ottawa. Bernhard staat koningin Wilhelmina in Londen terzijde en komt slechts sporadisch over. Vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog keert het gezin via Engeland terug naar Nederland. Op persoonlijk vlak zorgen de jaren van zelfstandigheid tijdens de oorlog als haar moeder en man in Engeland zijn ervoor dat Juliana opbloeit. Voor 1940 is ze altijd als een klein meisje geweest dat heel erg aan haar moeder en man hangt. Bernhard zal in later jaren geregeld opmerken dat Juliana als ze uit Canada terugkeert veel meer een zelfstandige vrouw is geworden: een ervaren moeder, een vrouw die stevig in haar schoenen staat en op eigen benen durft te staan en vooral onder de schaduw van haar moeder vandaan is gekomen.
Juliana wordt in deze tijd Britse onderdaan, en zij heeft nooit afstand gedaan van de Britse nationaliteit.
Regent- en koningschap.
Juliana oefent haar eerste politieke daden uit als prinses-regentes voor haar moeder, omdat deze tijdelijk het Koninklijk Gezag heeft neergelegd (van 14 oktober 1947 tot 1 december 1947 en van 12 mei 1948 tot 30 augustus 1948). Ze is dan betrokken bij haar eerste kabinetsformatie. Nadat ze de troon van haar moeder heeft overgenomen blijkt ze een geheel andere stijl dan haar moeder te hebben.

Uitvaart van Koningin Juliana in 2004
Tijdens haar regering krijgt de monarchie de bijnaam "fietsende monarchie". Onder Beatrix wordt de stijl weer wat formeler ("monarchaler"). Juliana's losse stijl verkleint de afstand tussen koningshuis en volk. Op het jaarlijkse defilé op haar verjaardag (30 april) bij Paleis Soestdijk is de bevolking even ten paleize. Mede hierdoor blijft zij tot haar dood zeer populair.
In februari 1953 vindt de grote watersnood in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden plaats. Juliana is snel ter plaatse, geschoeid met kaplaarzen, om de getroffen bevolking te troosten en moed in te spreken. Later zal deze alom zeer gewaardeerde actie als kenmerkend voor haar persoon en de invulling van haar koningschap worden betiteld.
Juliana heeft in de 32 jaar van haar koningschap te maken met in totaal 10 verschillende premiers. Onder Piet de Jong wordt het wekelijkse spreekuur tussen staatshoofd en regeringsleider ingesteld. Zij blijkt daarbij zeer geďnteresseerd in maatschappelijke vraagstukken, meer dan in financieel-economische en defensiekwesties. In een televisie-interview dat zij zes jaar na haar aftreden geeft, bekent Juliana dat zij, zou zij in een burgergezin geboren, waarschijnlijk maatschappelijk werk was gaan doen.

De rouwkoets met de kist van koningin Juliana op weg naar de Nieuwe Kerk in Delft
Crisis.
Tijdens haar koningschap doen zich echter ook crises voor, zoals de affaire (1956) rond de gebedsgenezeres Greet Hofmans, die te veel invloed zal uitoefenen op Juliana. Juliana en Bernhard hebben haar hulp gevraagd in een uiterste poging uitkomst te vinden voor Marijke, hun jongste dochter, die nagenoeg blind is geboren. Hofmans neemt na enige tijd zelfs haar intrek op Paleis Soestdijk. Juliana begint openlijk te spreken over haar pacifistische idealen. Zij doet dit onder meer in een zelfgeschreven toespraak in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Haar woorden wekken bevreemding bij de NAVO-bondgenoten. Ook prins Bernhard verschilt hierover sterk van mening met zijn vrouw. Het Westen is immers onder aanvoering van de Verenigde Staten verwikkeld in de Koude Oorlog met het Oostblok. De crisis zet het huwelijk van Juliana en Bernhard zwaar onder druk; zelfs het paleispersoneel was in twee kampen verdeeld. Een commissie van wijze mannen brengt in opdracht van premier Drees deze verwikkeling tot een goed einde. Greet Hofmans verdwijnt voorgoed uit het paleis, het huwelijk houdt stand en Juliana blijft koningin. In de 21e eeuw bevestigt Bernhard de geruchten omtrent zijn buitenechtelijke dochter Alicia de Bielefeld, die in 1952 is geboren uit een verhouding tussen hem en een Duitse pilote. Het is denkbaar dat deze buitenechtelijke relatie heeft bijgedragen aan de verslechtering van het huwelijk tussen Juliana en Bernhard. Vaststaat dat Bernhard de Hofmans-affaire erg goed uitkomt en dat hij een aanzienlijk aandeel heeft in de regie.

Prins-gemaal van Nederland
Ook rond prinses Irene breekt een crisis uit, nadat ze katholiek geworden is en zich plotseling verloofd heeft met de omstreden Karel Hugo van Bourbon-Parma (1964), die aanspraken maakt op de Spaanse troon. Het huwelijk gaat door, zonder parlementaire goedkeuring; daarmee verliest Irene haar plaats in de lijn van Nederlandse troonopvolgers.
In het voorjaar van 1975 is er een plan van Zuid-Molukkers om Juliana te gijzelen. Door een tip kan dit verijdeld worden, waarna een deel van de beramers veroordeeld wordt tot een celstraf van vijf jaar.
Prins Bernhard raakt in datzelfde jaar betrokken in een smeergeldaffaire (de Lockheed-affaire). Een onderzoekscommissie beoordeelt een aantal handelingen van de prins als laakbaar. Dit heeft belangrijke politieke consequenties en zowel Juliana als de toenmalige minister-president Joop den Uyl hebben indertijd overwogen om af te treden [2]. De schade aan de monarchie wordt afgewend door Bernhard zijn functie van Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht te ontnemen.
Troonsafstand en laatste levensjaren.
Uitvaart van Koningin Juliana in 2004.
Mogelijk mede aangeslagen door deze laatste crisis besluit Juliana op 30 april 1980, haar 71ste verjaardag, afstand te doen van de troon ten gunste van haar dochter Beatrix. Na haar troonsafstand is (vanaf dat ogenblik weer prinses) Juliana steeds actief gebleven in het sociale circuit en verschijnt ze nog regelmatig in het openbaar. Juliana houdt van goed eten. Een liefhebberij is het dineren in voortreffelijke restaurants – een favoriet is de Auberge de l‘Ill, in Illhaeusern, in de Elzas. Na 1995 echter, als haar algemene gezondheid begint af te nemen en ze ook last krijgt van geheugenverlies, zijn de verschijningen naar buiten steeds minder geworden. Juliana's laatste openbare optreden is bij het huwelijk van haar kleinzoon Maurits met Marilčne van den Broek in 1998.

Prins Bernhard tijdens de bevrijding van Eindhoven 19-9-1944 (collectie Jan Weijers)
Vooraf is door de Rijksvoorlichtingsdienst bekend gemaakt dat de prinses na een heupoperatie soms last heeft van acute verwardheid. Er ontstaat enige opschudding over het feit dat zij tijdens het kerkelijk huwelijk van prins Maurits als protestant ter communie gaat. Na het huwelijk verschijnt Juliana niet meer in het openbaar. Ze verlaat het terrein van paleis Soestdijk soms in een busje om een rondrit te maken door de omgeving van Soestdijk. Daarbij wordt ze enige jaren voor haar dood gefotografeerd door een fotograaf van het blad Weekend. Het blijkt de laatste foto van de prinses.
Nadat zij door een verslechterende gezondheidstoestand al enige weken het bed heeft moeten houden is Juliana op zaterdagochtend 20 maart 2004 kort voor 6 uur in de ochtend op 94-jarige leeftijd in het bijzijn van haar man Bernhard en drie van haar kinderen ten gevolge van een longontsteking in haar slaap overleden [3]. Alleen haar dochter Christina is niet tijdig aanwezig; zij is wel al onderweg naar paleis Soestdijk. Opmerkelijk genoeg overlijdt zij op de dag af zeventig jaar na haar grootmoeder, koningin-regentes Emma.
.
Op 30 maart vindt de uitvaart plaats (op eigen verzoek met witte accenten) en wordt zij plechtig bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft.
Vanaf de bijzetting wordt zij officieel weer betiteld als 'Koningin Juliana'. Haar man Bernhard overlijdt eveneens in 2004 (december).
Vier generaties troonopvolgers.
Eventuele in familiekring gemaakte foto's van Juliana in haar laatste levensjaren zijn tot op heden niet gepubliceerd. Er is daardoor ook vooralsnog geen foto bekend van vier generaties troonopvolgers (Juliana, Beatrix, Willem-Alexander en Catharina-Amalia), die mogelijk wel is gemaakt tussen december 2003 en maart 2004. Ook van de enige andere keer dat een dergelijke situatie heeft bestaan, tussen 1840 en 1843 (Willem I, Willem II, Willem III en diens zoon Wiwill), is er geen portret vervaardigd.
Persoonlijke titels.
Juliana voert tijdens haar regeerperiode, naast vele persoonlijke titels, de volgende adellijke titels:.
* Hertogin van Mecklenburg.
* Markiezin van Veere.
* Markiezin van Vlissingen.
* Gravin van Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Spiegelberg, Buren, Leerdam en Culemborg.
* Burggravin van Antwerpen.
* Barones van Breda, Diest, Beilstein, de stad Grave, het land van Cuijck, IJsselstein, Cranendonck, Eindhoven, Liesveld, Herstel, Warneton, Arlay en Nozeroy.
* Vrijvrouwe van Ameland.
* Vrouwe van Borculo, Bredevoort, Lichtenvoorde, Loo, Geertruidenberg, Klundert, Zevenbergen, Hooge en Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, Sint Maartensdijk, Soest, Baarn, Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfoort, Sankt Vith, Bütgenbach, Daasburg, Turnhout en Besançon.
* Bij restaurantreserveringen heeft Juliana Van Buren als schuilnaam gebruikt.


Bronnen:

1.	Prins Bernhard. Zijn plaats en functie in de moderne monarchie., A. Hatch
2.	Onze Prins. In het Publiek en binnenskamers., J. Waterink, 1951
3.	Prins Bernhard in oorlogstijd, M. Brave-Maks, Elsevier, Amsterdam [Nh], 1962
4.	Bernhard 75 jaar: Het actieve leven van een bijzonder man., A. Herenius-Kamstra, Zomer&Keuning, Ede [Ge], 1986
5.	In gesprek met Prins Bernhard., F.J. Lammers, Holandia, ISBN 9060454103, Baarn [Ut], 1986
6.	Agent Oranje 1, E. Varekamp en M. Peet, 2004
7.	Agent Oranje 2, E. Varekamp en M. Peet, ISBN 9049032044, 2006
8.	Agent van Oranje 3, E. Varekamp en M. Peet, ISBN nummer: 9789049032074, 2008
9.	Juliana & Bernhard, Verhaal van een huwelijk 1936-1956, C. Fasseur, 2009
10.	Afgeschermd, Wikipedia
11.	Ook Beatrix heeft dubbele nationalieit, d'Oliveira
12.	'Gewoon' gevoelsmens sleepte monarchie door crises en opstand, zaterdag 20 mrt 2004
13.	Berhard overleden, woensdag 1 dec 2004

Dossier:

• Vader:
  Berhard Casimir Frederik Gustaaf Hendrik Willem Eduard van Lippe-Biesterfeld¹, zn. van Ernst van Lippe-Biesterfeld en Caroline Frederike Cäcilie van Wartensleben, geb. te Oberkassel [Deu]¹ op maandag 26 aug 1872^1,1,1, prins van Lippe-Biesterfeld, ovl. (61 jaar oud) te München [Deu]¹ op dinsdag 19 jun 1934^1,1, begr. te Detmold [Deu], tr. (resp. 36 en ongeveer 26 jaar oud) op donderdag 4 mrt 1909.

• Moeder:
  Armgard van Sierstorpff-Cramm¹, dr. van Aschwin van Sierstorpff-Cramm en Hedwig van Sierstorpff, geb. ¹ in 1883^1,1,1, ovl. (ongeveer 88 jaar oud) ¹ in 1971^1,1.

tr.
met

Simone Arnoux, geb. in 1915, ovl. (ongeveer 86 jaar oud) in 2001.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

Juliana der Nederlanden
Juliana (Juliana Louisa Emma Marie Wilhelmina Van Oranje Nassau) der Nederlanden1,2,3,4, geb. te 's-Gravenhage [Zh] op vrijdag 30 apr 19091,2,3,4, prinses van Oranje-Nassau, hertogin van Mecklenburg, prinses van Lippe-Biesterfeld, Koningin der Nederlanden van 1948 tot 1980, ovl. (94 jaar oud) te Soestdijk [Ut] op zaterdag 20 mrt 2004.

Aantekeningen bij Juliana der Nederlanden.

Prinses Juliana op jonge leeftijd
Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina (Den Haag, 30 april 1909 — Soestdijk, 20 maart 2004), Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau, Hertogin van Mecklenburg, Prinses van Lippe-Biesterfeld, regeert van 4 september 1948 tot 30 april 1980.
Geboorte en jeugdjaren.
Ze wordt geboren op Paleis Noordeinde. Na een aantal miskramen van Wilhelmina bestaat de vrees dat er geen troonopvolger zal zijn. In dat geval zal de Nederlandse troon na het overlijden van Wilhelmina overgaan naar de nakomelingen van de zuster van Wilhelmina's vader Willem III, prinses Sophie. De meest genoemde namen zijn Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach (een zoon van een neef van Wilhelmina), en Marie van Saksen-Weimar-Eisenach (een nicht van Wilhelmina). De geboorte van Juliana is dan ook een grote opluchting voor velen en er wordt groot feest gevierd.
Opleiding.
Haar moeder trachte Juliana een iets minder afgeschermde opvoeding te geven dan zij zelf heeft gehad. Zij doorloopt de lagere en middelbare school op het paleis, in een klasje van enkele dochters uit zorgvuldig uitgezochte families. Deze meisjes zijn de freules Miek de Jonge, Elise Bentinck en Elisabeth van Hardenbroek. Na het beëindigen van haar middelbare school verhuist Juliana naar Katwijk om een verkorte studie te volgen aan de Rijksuniversiteit Leiden, die geheel is toegespitst op de taak die haar wacht. De studie wordt afgesloten met een eredoctoraat. Koningin Wilhelmina vindt het van groot belang dat Juliana op haar 18e jaar voldoende zal zijn toegerust om het koningschap zo nodig te kunnen overnemen.
.
Huwelijk.
Op 7 januari 1937 trouwt Juliana met Bernhard van Lippe-Biesterfeld. Het paar vestigt zich op Paleis Soestdijk. De komst van Bernhard in Juliana's leven betekent in allerlei opzicht een keerpunt voor Juliana. In de eerste jaren van hun huwelijk zorgt Bernhard ervoor dat Juliana radicaal breekt met de kleinburgerlijke levensstijl waarin zij is opgevoed. Beginnend met hun huwelijksreis neemt Bernhard Juliana voor het eerst mee naar de grote steden van Europa, laat haar kennismaken met de moderne mode en stijl van opmaken, het leven in de wereld buiten het minder mondaine Nederland. Juliana begint zich in deze periode voor het eerst te kleden als een mondaine vrouw en niet langer als een sprookjesprinses voor de camera of een halve Hollandse boerin als zij niet voor het publiek verschijnt.
Kinderen.
Juliana en Bernhard krijgen in de loop der jaren vier dochters:.
Beatrix (31 januari 1938).
Irene (5 augustus 1939).
Margriet (19 januari 1943).
Christina (18 februari 1947, aanvankelijk Marijke, maar kiest later zelf haar tweede voornaam Christina als roepnaam).

Koningin der Nederlanden
De bezettingsjaren.
Tijdens de oorlogsjaren verblijft Juliana met haar dochters Beatrix en Irene in Canada. Prinses Margriet wordt geboren in een ziekenhuis in Ottawa. Bernhard staat koningin Wilhelmina in Londen terzijde en komt slechts sporadisch over. Vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog keert het gezin via Engeland terug naar Nederland. Op persoonlijk vlak zorgen de jaren van zelfstandigheid tijdens de oorlog als haar moeder en man in Engeland zijn ervoor dat Juliana opbloeit. Voor 1940 is ze altijd als een klein meisje geweest dat heel erg aan haar moeder en man hangt. Bernhard zal in later jaren geregeld opmerken dat Juliana als ze uit Canada terugkeert veel meer een zelfstandige vrouw is geworden: een ervaren moeder, een vrouw die stevig in haar schoenen staat en op eigen benen durft te staan en vooral onder de schaduw van haar moeder vandaan is gekomen.
Juliana wordt in deze tijd Britse onderdaan, en zij heeft nooit afstand gedaan van de Britse nationaliteit.
Regent- en koningschap.
Juliana oefent haar eerste politieke daden uit als prinses-regentes voor haar moeder, omdat deze tijdelijk het Koninklijk Gezag heeft neergelegd (van 14 oktober 1947 tot 1 december 1947 en van 12 mei 1948 tot 30 augustus 1948). Ze is dan betrokken bij haar eerste kabinetsformatie. Nadat ze de troon van haar moeder heeft overgenomen blijkt ze een geheel andere stijl dan haar moeder te hebben.

Uitvaart van Koningin Juliana in 2004
Tijdens haar regering krijgt de monarchie de bijnaam "fietsende monarchie". Onder Beatrix wordt de stijl weer wat formeler ("monarchaler"). Juliana's losse stijl verkleint de afstand tussen koningshuis en volk. Op het jaarlijkse defilé op haar verjaardag (30 april) bij Paleis Soestdijk is de bevolking even ten paleize. Mede hierdoor blijft zij tot haar dood zeer populair.
In februari 1953 vindt de grote watersnood in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden plaats. Juliana is snel ter plaatse, geschoeid met kaplaarzen, om de getroffen bevolking te troosten en moed in te spreken. Later zal deze alom zeer gewaardeerde actie als kenmerkend voor haar persoon en de invulling van haar koningschap worden betiteld.
Juliana heeft in de 32 jaar van haar koningschap te maken met in totaal 10 verschillende premiers. Onder Piet de Jong wordt het wekelijkse spreekuur tussen staatshoofd en regeringsleider ingesteld. Zij blijkt daarbij zeer geďnteresseerd in maatschappelijke vraagstukken, meer dan in financieel-economische en defensiekwesties. In een televisie-interview dat zij zes jaar na haar aftreden geeft, bekent Juliana dat zij, zou zij in een burgergezin geboren, waarschijnlijk maatschappelijk werk was gaan doen.

De rouwkoets met de kist van koningin Juliana op weg naar de Nieuwe Kerk in Delft
Crisis.
Tijdens haar koningschap doen zich echter ook crises voor, zoals de affaire (1956) rond de gebedsgenezeres Greet Hofmans, die te veel invloed zal uitoefenen op Juliana. Juliana en Bernhard hebben haar hulp gevraagd in een uiterste poging uitkomst te vinden voor Marijke, hun jongste dochter, die nagenoeg blind is geboren. Hofmans neemt na enige tijd zelfs haar intrek op Paleis Soestdijk. Juliana begint openlijk te spreken over haar pacifistische idealen. Zij doet dit onder meer in een zelfgeschreven toespraak in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Haar woorden wekken bevreemding bij de NAVO-bondgenoten. Ook prins Bernhard verschilt hierover sterk van mening met zijn vrouw. Het Westen is immers onder aanvoering van de Verenigde Staten verwikkeld in de Koude Oorlog met het Oostblok. De crisis zet het huwelijk van Juliana en Bernhard zwaar onder druk; zelfs het paleispersoneel was in twee kampen verdeeld. Een commissie van wijze mannen brengt in opdracht van premier Drees deze verwikkeling tot een goed einde. Greet Hofmans verdwijnt voorgoed uit het paleis, het huwelijk houdt stand en Juliana blijft koningin. In de 21e eeuw bevestigt Bernhard de geruchten omtrent zijn buitenechtelijke dochter Alicia de Bielefeld, die in 1952 is geboren uit een verhouding tussen hem en een Duitse pilote. Het is denkbaar dat deze buitenechtelijke relatie heeft bijgedragen aan de verslechtering van het huwelijk tussen Juliana en Bernhard. Vaststaat dat Bernhard de Hofmans-affaire erg goed uitkomt en dat hij een aanzienlijk aandeel heeft in de regie.

Prins-gemaal van Nederland
Ook rond prinses Irene breekt een crisis uit, nadat ze katholiek geworden is en zich plotseling verloofd heeft met de omstreden Karel Hugo van Bourbon-Parma (1964), die aanspraken maakt op de Spaanse troon. Het huwelijk gaat door, zonder parlementaire goedkeuring; daarmee verliest Irene haar plaats in de lijn van Nederlandse troonopvolgers.
In het voorjaar van 1975 is er een plan van Zuid-Molukkers om Juliana te gijzelen. Door een tip kan dit verijdeld worden, waarna een deel van de beramers veroordeeld wordt tot een celstraf van vijf jaar.
Prins Bernhard raakt in datzelfde jaar betrokken in een smeergeldaffaire (de Lockheed-affaire). Een onderzoekscommissie beoordeelt een aantal handelingen van de prins als laakbaar. Dit heeft belangrijke politieke consequenties en zowel Juliana als de toenmalige minister-president Joop den Uyl hebben indertijd overwogen om af te treden [2]. De schade aan de monarchie wordt afgewend door Bernhard zijn functie van Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht te ontnemen.
Troonsafstand en laatste levensjaren.
Uitvaart van Koningin Juliana in 2004.
Mogelijk mede aangeslagen door deze laatste crisis besluit Juliana op 30 april 1980, haar 71ste verjaardag, afstand te doen van de troon ten gunste van haar dochter Beatrix. Na haar troonsafstand is (vanaf dat ogenblik weer prinses) Juliana steeds actief gebleven in het sociale circuit en verschijnt ze nog regelmatig in het openbaar. Juliana houdt van goed eten. Een liefhebberij is het dineren in voortreffelijke restaurants – een favoriet is de Auberge de l‘Ill, in Illhaeusern, in de Elzas. Na 1995 echter, als haar algemene gezondheid begint af te nemen en ze ook last krijgt van geheugenverlies, zijn de verschijningen naar buiten steeds minder geworden. Juliana's laatste openbare optreden is bij het huwelijk van haar kleinzoon Maurits met Marilčne van den Broek in 1998.

Prins Bernhard tijdens de bevrijding van Eindhoven 19-9-1944 (collectie Jan Weijers)
Vooraf is door de Rijksvoorlichtingsdienst bekend gemaakt dat de prinses na een heupoperatie soms last heeft van acute verwardheid. Er ontstaat enige opschudding over het feit dat zij tijdens het kerkelijk huwelijk van prins Maurits als protestant ter communie gaat. Na het huwelijk verschijnt Juliana niet meer in het openbaar. Ze verlaat het terrein van paleis Soestdijk soms in een busje om een rondrit te maken door de omgeving van Soestdijk. Daarbij wordt ze enige jaren voor haar dood gefotografeerd door een fotograaf van het blad Weekend. Het blijkt de laatste foto van de prinses.
Nadat zij door een verslechterende gezondheidstoestand al enige weken het bed heeft moeten houden is Juliana op zaterdagochtend 20 maart 2004 kort voor 6 uur in de ochtend op 94-jarige leeftijd in het bijzijn van haar man Bernhard en drie van haar kinderen ten gevolge van een longontsteking in haar slaap overleden [3]. Alleen haar dochter Christina is niet tijdig aanwezig; zij is wel al onderweg naar paleis Soestdijk. Opmerkelijk genoeg overlijdt zij op de dag af zeventig jaar na haar grootmoeder, koningin-regentes Emma.
.
Op 30 maart vindt de uitvaart plaats (op eigen verzoek met witte accenten) en wordt zij plechtig bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft.
Vanaf de bijzetting wordt zij officieel weer betiteld als 'Koningin Juliana'. Haar man Bernhard overlijdt eveneens in 2004 (december).
Vier generaties troonopvolgers.
Eventuele in familiekring gemaakte foto's van Juliana in haar laatste levensjaren zijn tot op heden niet gepubliceerd. Er is daardoor ook vooralsnog geen foto bekend van vier generaties troonopvolgers (Juliana, Beatrix, Willem-Alexander en Catharina-Amalia), die mogelijk wel is gemaakt tussen december 2003 en maart 2004. Ook van de enige andere keer dat een dergelijke situatie heeft bestaan, tussen 1840 en 1843 (Willem I, Willem II, Willem III en diens zoon Wiwill), is er geen portret vervaardigd.
Persoonlijke titels.
Juliana voert tijdens haar regeerperiode, naast vele persoonlijke titels, de volgende adellijke titels:.
* Hertogin van Mecklenburg.
* Markiezin van Veere.
* Markiezin van Vlissingen.
* Gravin van Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Spiegelberg, Buren, Leerdam en Culemborg.
* Burggravin van Antwerpen.
* Barones van Breda, Diest, Beilstein, de stad Grave, het land van Cuijck, IJsselstein, Cranendonck, Eindhoven, Liesveld, Herstel, Warneton, Arlay en Nozeroy.
* Vrijvrouwe van Ameland.
* Vrouwe van Borculo, Bredevoort, Lichtenvoorde, Loo, Geertruidenberg, Klundert, Zevenbergen, Hooge en Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, Sint Maartensdijk, Soest, Baarn, Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfoort, Sankt Vith, Bütgenbach, Daasburg, Turnhout en Besançon.
* Bij restaurantreserveringen heeft Juliana Van Buren als schuilnaam gebruikt.

• Vader:
  Heinrich Wladimir Albert Ernst van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Friedrich Franz II Alexander van Mecklenburg-Schwerin en Marie van Schwarzburg-Rudolstadt (van Schwarzburg-Rodolstadt), geb. in 1876, ovl. (ongeveer 58 jaar oud) in 1934, geen kinderen, tr.

• Moeder:
  Wilhelmina (Wilhelmina Helena Maria) der Nederlanden, dr. van Willem II der Nederlanden en Adelaide Emma Wilhelmina Theresia (van Waldeck-Pyrmont), geb. in 1880, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1962.

tr.
met

Bernhard van Lippe-Biesterfeld5,6,7,8,9,10,11,12,4, zn. van Berhard Casimir Frederik Gustaaf Hendrik Willem Eduard van Lippe-Biesterfeld en Armgard van Sierstorpff-Cramm, geb. in 191111,5,6,7,8,9,10,11,12,4, ovl. (ongeveer 93 jaar oud) in 2004.

Aantekeningen bij Bernhard van Lippe-Biesterfeld.

Prins-gemaal van Nederland
Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter (Jena, 29 juni 1911 - Utrecht, 1 december 2004), Prins der Nederlanden, Prins van Lippe-Biesterfeld, Noble Seigneur en Graaf van Schwalenberg en Sternberg, was de prins-gemaal van wijlen koningin Juliana der Nederlanden en vader van Beatrix, de huidige Koningin der Nederlanden. De prins wordt van 1937 tot 1980 officieel aangeduid als Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins der Nederlanden.
De jaren in Duitsland.
Bernhard wordt als Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius Kurt Karl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld geboren in Jena, dat destijds in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach ligt. Hij staat in de Burgerlijke Stand van Jena vermeld als geboren op 28 juni 1911 om 2.45 u. Volgens de prins is dit een foutieve vermelding, hij viert zijn verjaardag daarom op 29 juni, de datum die ook in zijn trouwakte is gezet. Er is echter geen bewijs dat 29 juni correct is.

Prins Bernhard tijdens de bevrijding van Eindhoven 19-9-1944 (collectie Jan Weijers)
Hij is de oudste zoon van prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld (1872-1934), een broer van de laatste regerende vorst van Lippe, Leopold IV. Zijn moeder is de barones Armgard von Sierstorpff-Cramm (1883-1971). Het huwelijk tussen de ouders van Prins Bernhard wordt als morganatisch aangemerkt. Prins Bernhard wordt geboren als graaf van Biesterfeld. Pas in 1916 verleent de vorst van Lippe aan Bernhard alsnog de titel van prins zur Lippe-Biesterfeld met het predicaat Doorluchtige Hoogheid. Hij heeft één jongere broer, Aschwin (1914-1988). Als Adolf Hitler aan de macht komt, spreekt deze Aschwin openlijk zijn steun aan de nazi's uit; vervolgens wordt hij officier in de Deutsche Wehrmacht.
.
Bernhards jeugdjaren op het landgoed van zijn ouders, Reckenwalde, verlopen gemoedelijk. Na enige jaren privélessen doorloopt hij de kostschool en gaat daarna naar het gymnasium te Berlijn waar hij, 18 jaar oud, zijn diploma haalt. Na rechtenstudies in München en Lausanne studeert de prins in 1935 af in Berlijn en gaat direct werken bij Berlin NW-7, de spionagedienst van het chemiebedrijf IG Farben. Hij is lid geworden van de Sturmabteilung (SA) van de NSDAP en eveneens van de Reiter-SS. Zijn NSDAP-lidmaatschap heeft de prins eind 1995 echter ontkend. Nadat het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie bewijs voor zijn NSDAP-lidmaatschap presenteert, blijft hij volhouden niet zelf lid te zijn geworden. Mogelijk is hij lid gemaakt door anderen met wie hij in die jaren bevriend is geweest. Duidelijk is, dat de contributie tijdens zijn lidmaatschap wel steeds en nauwgezet betaald wordt.
Er is intussen meer bekend over Bernhards activiteiten voor de Tweede Wereldoorlog. Hij zou, op niet geheel duidelijke wijze, steun hebben verleend aan executies van SA-mensen door de SS in de Nacht van de Lange Messen[1]. Hiervan getuigt de eerst naar Nederland en later naar de Verenigde Staten uitgeweken oud-Rijkskanselier Heinrich Brüning. Bovendien is Brüning langdurig door de Gestapo vervolgd, waar Bernhard bij geholpen zou hebben[2]. Ook de Abwehr-medewerker Michael graaf Soltikow, die Bernhard nog uit zijn studietijd heeft gekend, heeft Bernhard in SS-uniform ontmoet[3]. Verder getuigt de kunsthandelaar Paech tegen Bernhard, die in unform zou hebben gepost voor Joodse winkels[4]. Een foto in het archief van het NIOD in SS-uniform, zou zijn verdwenen, waarbij alleen het onderschrift bewaard is gebleven[5].
Verloving en huwelijk.
Bernhard zal prinses Juliana in 1936 voor het eerst tijdens een skivakantie in het Duitse Garmisch-Partenkirchen hebben ontmoet. De relatie is al eerder tijdens een geheime ontmoeting in Amsterdam gearrangeerd. Na de ontmoeting nu in Garmisch-Partenkirchen verloven zij zich op 8 september 1936. Op 4 november 1936 krijgt Bernhard het Nederlands staatsburgerschap, en een maand later op 4 december 1936 komt de benoeming tot luitenant-ter-zee der eerste klasse én ritmeester ŕ la suite. Op 23 december wordt Bernhard ten overstaan van de Koningin, zijn verloofde en zijn broer Aschwin op het Malieveld tot officier Ŕ la suite bij de Nederlandse Land- en Zeemacht en het KNIL beëdigd. Het huwelijk vindt op 7 januari 1937 plaats in Den Haag. Tijdens een galaconcert op de avond voor het huwelijk wordt het Horst-Wessel-Lied (het lied van de NSDAP en de SA) gespeeld en brengen zelfs aanwezigen de Hitlergroet. Dit galaconcert heeft een officieel karakter, waarbij volgens het protocol de volksliederen van beide landen zullen worden gespeeld. Daaraan wordt echter bovendien het Horst-Wessel-Lied als partijhymne toegevoegd. Dirigent Peter van Anrooy weigert dit lied te dirigeren en draagt het stokje over aan de dirigent van de Koninklijke Militaire Kapel. Joodse leden van het aanwezige orkest verlaten voortijdig de zaal, hevig verontwaardigd over de gang van zaken.
Bernhard krijgt bij Koninklijk Besluit van 6 januari 1937 de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Met het ontvangen van het Nederlanderschap verandert Bernhards achternaam van zur Lippe-Biesterfeld in van Lippe-Biesterfeld. Door het opgeven van de Duitse nationaliteit door zijn huwelijk met Juliana verliest Bernhard de mogelijkheid vrij over zijn Duitse bankrekening te beschikken. Bernhard gebruikt daarna in 1937, een bedrag van 200.000 gulden om het bos rondom zijn ouderlijk huis te kopen. Prins Bernhard en prinses Juliana hebben vier kinderen gekregen:.
Beatrix (1938),.
Irene (1939),.
Margriet (1943) en.
Marijke (1947), die later haar tweede voornaam "Christina" als roepnaam kiest.
Daarnaast verwekt de prins twee buitenechtelijke kinderen:.
Alicia de Bielefeld (1952) bij een Duitse pilote. Dit wordt pas na Bernhards overlijden bekend.
Alexia Grinda (1967) bij zijn Parijse maîtresse Hélčne Grinda.
Dat Bernhard nog meer buitenechtelijke kinderen zou hebben is niet bevestigd door betrouwbaar onafhankelijk onderzoek. Bernhard wil dat zijn erfenis onder zijn zes dochters verdeeld zal worden. Opvallend is dat de namen van de twee buitenechtelijke dochters en meerdere van Bernhards kleinkinderen sterk lijken op de naam van Alexei Pantchoulidzew, een bediende en later levens-/huisgenoot van Bernhards moeder Armgard. Alexander is echter ook een kenmerkende naam uit de Oranje-dynastie.
De Greet Hofmans-affaire leidt tot een onderzoek door de Commissie Beel.
Het huwelijksleven van Bernhard en Juliana verloopt dus niet vlekkeloos. Tegenover de buitenwereld wekken beiden de indruk dat zij (naarmate de jaren vorderen) affectie voor elkaar koesteren. Zo vieren zij op 30 april 1987 hun 50-jarig huwelijksjubileum met een groot defilé op paleis Soestdijk, hetgeen een waar volksfeest wordt.
De prins tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Tweede Wereldoorlog is een belangrijke periode in het leven van de prins. Hij houdt aan deze tijd verschillende hoge onderscheidingen over.
Als Duitsland Nederland binnenvalt vlucht de prins met zijn gezin naar Londen. Onmiddellijk na aankomst daar maakt hij een tot nu toe onopgehelderde reis naar het nog niet door de Duitsers veroverde Parijs. Hij biedt zijn diensten aan bij de Britse geheime dienst[6]. Hij wordt, als Duitser, door de Britten gewantrouwd en mogelijk geschaduwd door Ian Fleming van de marine-inlichtingendienst. Op 25 juni 1940, drie dagen na de Franse capitulatie, spreekt hij voor de Overseas Service van de BBC over Adolf Hitler als een Duitse tiran en spreekt hij al zijn vertrouwen uit in de Britse overwinning op het Groot-Duitse Rijk[7]. Op 13 november 1940 wordt Bernhard verbindingsofficier tussen de Nederlandse en Britse strijdkrachten.
Gedurende de oorlog zal de Nederlandse diplomaat en latere minister dr. Joseph Luns, die achtereenvolgens attaché is in neutraal Zwitserland (1940), neutraal Portugal (april 1941) en ambassade-secretaris van de Nederlandse regering in ballingschap bij het Britse Rijk (vanaf 1943), voor de prins contact met Armgard en overige familieleden op Duits grondgebied blijven onderhouden via zijn contacten in de neutrale landen Portugal en Spanje.
In het najaar van 1940 krijgt de prins vliegles op Hatfield en behaalt zijn vliegbrevet. In 1944 is hij driemaal bemanningslid van een Amerikaanse bommenwerper. Ook maakt hij enkele vluchten als piloot van een eenpersoonsjager[8]. Regelmatig bezoekt hij in Engeland Nederlandse militairen. Op 12 juni 1943 heeft de prins aldaar het 322 Spitfire Squadron RAF opgericht. Squadron 322 wordt tot het einde van de oorlog ingezet voor escortemissies, bestrijding van V-1 vliegende bommen en grondaanvallen op het Duitse leger. Tijdens de oorlog legt de prins contacten met de stafchef van het hoofdkwartier van Dwight D. Eisenhower, generaal Walter Bedell Smith. Wat betreft de plaats van de prins bij de operatie Market Garden. Deze slag is een idee van generaal Bernard Montgomery. De prins zou deze operatie hebben ontraden omdat snel oprukken van Nijmegen naar Arnhem van een tankdivisie onmogelijk zou zijn. Het polderlandschap biedt daartoe niet voldoende mogelijkheden. Ook de Amerikanen zien weinig heil in operatie Market Garden. De Britse veldmaarschalk zet echter door met het bekende negatieve resultaat. Er bestaan hardnekkige geruchten, dat de operatie door of via prins Bernhards hoofdkwartier door de spion Christiaan Lindemans (alias King Kong) is verraden aan de Duitsers.
Prins Bernhard is bij de onderhandelingen tussen de Duitse generaal Blaskowitz en de Canadese generaal Foulkes op 5 mei 1945 in Hotel De Wereld in Wageningen. De prins rijdt die dag in een bijzonder vervoersmiddel. Het is de buitgemaakte Mercedes Cabriolet van Arthur Seyss-Inquart. Een dag eerder, op 4 mei, hebben alle Duitse troepen in Noordwest Europa (inclusief Nederland) al gecapituleerd voor de Britse veldmaarschalk Bernard Montgomery. Op 6 mei wordt even buiten Wageningen nog wel een document getekend dat de capitulatie der Duitse troepen in Nederland verder regelt. Prins Bernhard is hierbij niet aanwezig.
Na-oorlogse publieke activiteiten.
Bernhard is grondlegger en eerste voorzitter van het Wereld Natuur Fonds in 1961 en een van de twee oprichters van de Bilderbergconferentie, een internationale politieke groepering, waarvan de samenstelling enigszins varieert, die jaarlijks bijeenkomt om over politiek en het idee van Europese eenheid onder geheimhouding te praten zoals die zowel achter een vermomming als ten koste van constructieve trans-Atlantische relaties werd en wordt ontwikkeld en welke hij van 1954 tot 1976 officieel voorzat.
In eigen land is Bernhard regent van de stichtingen Praemium Erasmianum en Anjerfonds. De door deze stichtingen toegekende prijzen en onderscheidingen heeft hij zelf ingesteld hij reikt ze meestal zelf uit.
In 1975 wordt prins Bernhard beschermheer van AMREF Flying Doctors Nederland, een organisatie die zich inzet voor betere gezondheid in Afrika. Zijn kleinzoon, prins Willem-Alexander, neemt het beschermheerschap in 1999 van hem over.
Ook is hij tot 1976 goodwill-ambassadeur van het Nederlandse bedrijfsleven in het buitenland. Hij is Commissaris van de vliegtuigfabriek Fokker. Naast deze functies bekleedt hij ook enkele militaire functies. Zo is hij adjudant van koningin Wilhelmina, die hem aan het eind van de Tweede Wereldoorlog tot bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten benoemt. Tussen 1946 en 1976 is de prins inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht, Luchtmacht en Marine.
De Lockheed-affaire.
In 1976 komt uit en wordt bekend dat prins Bernhard betrokken is geweest bij smeergeldaffaires o.a. de Lockheed-affaire. Onder de vele bewijzen voor het aannemen van steekpenningen is een brief van de prins zelf waarin hij om betaling verzoekt. Ook zijn er bewijzen gevonden dat de prins betrokken is bij het betalen van steekpenningen aan de Argentijnse junta onder Juan Perón, opdat men Nederlands rollend materieel van Werkspoor zou kopen.
Dit heeft belangrijke politieke consequenties, en zowel koningin Juliana als de toenmalige minister-president Joop den Uyl overwegen af te treden. Een rapport van een driehoofdige onderzoekscommissie beoordeelt een aantal handelingen van de prins als laakbaar. De Staten-Generaal besluit de zaak niet voor de rechtbank aanhangig te maken. Om het geschokte rechtsgevoel te bevredigen wordt Bernhard gedwongen af te treden als Inspecteur-Generaal van de Koninklijke Landmacht, Marine en Luchtmacht. Ook wordt hem verzocht het dragen van militaire uniformen achterwege te laten. Premier Den Uyl kan hem dit niet verbieden omdat elke oud-militair is gerechtigd zijn uniform te dragen. Wel moet hij ook andere openbare functies neerleggen.
Naar later bekend wordt gaat het bij de Lockheed-affaire om een bedrag van 1,1 miljoen dollar. Achteraf zou de prins, in een na zijn dood gepubliceerd interview met de inmiddels eveneens overleden journalist Martin van Amerongen (De Groene Amsterdammer) stellen dat hij het als een grote fout van zichzelf zag om dat geld aan te nemen, omdat hij immers zelf niet bepaald gebrek aan geld heeft gehad, hij heeft het niet echt nodig. Het volledige bedrag dat de prins ontvangen heeft zou hij -naar eigen zeggen dan- gedoneerd hebben aan het Wereld Natuur Fonds.
Tijdens het onderzoek naar de Lockheed-affaire worden ook documenten ontdekt waaruit zou blijken dat Bernhard ook door een andere vliegtuigfabrikant, namelijk Northrop, is omgekocht. Toenmalig premier Den Uyl houdt de openbaarmaking van de bijlage van het rapport van de commissie-Donner die aan dit tweede schandaal is gewijd echter tegen. Hiermee voorkomt hij dat strafvervolging tegen Bernhard onafwendbaar wordt en koningin Juliana zal moeten aftreden.
•.
In 1991 vraagt toenmalig Minister President Lubbers de Prins zijn uniform weer aan te doen. Dit weigert hij. In het Parool van 13 maart 1991 verschijnt een spotprent van Joep Bertrams. Hierop is Juliana afgebeeld achter de naaimachine, ze herstelt het uniform van de Prins.
Een open brief.
In 2004 schrijft prins Bernhard een open brief aan de Volkskrant waarmee hij tracht zijn naam te zuiveren. Hij heeft de oud-directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst, Hans van der Voet, gevraagd onderzoek te doen naar vier onderwerpen:.
* verhalen over het vermeend losbandige leven van zijn moeder, Armgard von Sierstorpff-Cramm;.
* de vermeende nazi-sympathieën van zijn moeder;.
* de twee zonen die Bernhard in Londen zou hebben verwekt;.
* een brief die de prins zou hebben geschreven aan Adolf Hitler over zijn landvoogdijschap over Nederland, de zogeheten stadhoudersbrief;.
* de beschuldiging dat Bernhard de Slag om Arnhem zou hebben verraden.
•.
Van der Voet zou voor geen van de vier beweringen bewijzen hebben gevonden, zijn onderzoek wordt echter door vakhistorici weinig serieus genomen. De brief is ook opmerkelijk omdat leden van het Koninklijk Huis in Nederland zelden reageren op aantijgingen vanuit de pers. Premier Balkenende verleent toestemming voor publicatie van de brief. De prins vindt daarin dat de schrijvers J.G. Kikkert, Tomas Ross, Hans Galesloot en Philip Dröge te ver zijn gegaan. De tweede, Tomas Ross, schrijft een roman over het leven van Bernhard, volgens hem gebaseerd op een vijftiental bronnen.
Overlijden.
Op 17 november 2004 maakt de RVD bekend dat prins Bernhard aan longkanker lijdt. Het persbericht luidt als volgt: "Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard der Nederlanden is de afgelopen weken poliklinisch in het UMC-AZU behandeld wegens klachten van kortademigheid. De klachten werden veroorzaakt door vocht in de borstholte. Het vocht is verwijderd, waardoor de klachten verminderden. Bij onderzoek van het vocht werden cellen verkregen die kunnen wijzen op uitzaaiingen van een tumor. In 1994 is prins Bernhard geopereerd aan een tumor van de darm en in 2000 aan een borsttumor. De prins beperkt zich in zijn activiteiten omdat hij een vermindering van krachten ervaart.".

Het stoffelijk overschot van Prins Bernard arriveert bij de Nieuwe Kerk
Op 29 november 2004 volgt een nieuwe mededeling van de RVD. De toestand van de prins zou achteruitgaan. Naast de eerder vastgestelde tumor in de luchtwegen is nu ook een kwaadaardige tumor in de darmen vastgesteld.
Op woensdag 1 december 2004 krijtg prins Bernhard op Paleis Soestdijk last van zijn aandoeningen. Omdat zijn klachten daar niet goed te behandelen zijn, wordt hij overgebracht naar het Universitair Medisch Centrum Utrecht, het UMC. Daar wordt, op zijn verzoek, de behandeling gestaakt. Prins Bernhard overlijdt dezelfde avond om 18.50 uur. Hij is 93 jaar oud geworden[9].
Van dinsdag 7 december 2004 tot en met donderdag 9 december 2004 is er tussen 9.00 en 23.00 uur gelegenheid voor het publiek om afscheid te nemen van de prins in Paleis Noordeinde.
Op zaterdag 11 december 2004 vindt de uitvaartdienst van Bernhard plaats in de Nieuwe Kerk in Delft. De uitvaart draagt alsnog een militair karakter. Zijn kist wordt op een affuit, het onderstel van een kanon, naar Delft gebracht. Op het moment dat de kist met het stoffelijk overschot van de prins 'alsnog in militair tenue' de kerk wordt ingedragen voeren drie F-16's en een Spitfire een zogenaamde 'flypast' uit in de 'Missing Man formatie'. Na de plechtigheid wordt prins Bernhard bijgezet in de Grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.
Bernhard krijgt bij zijn huwelijk de persoonlijke titel Z.K.H. de Prins der Nederlanden. Net als bij de uitvaart van zijn schoonzoon en echtgenote is hier sprake van een staatsbegrafenis.
Postuum interview.
Op 14 december 2004 publiceert de Volkskrant een interview met de prins, gebaseerd op negen gesprekken die de prins vanaf 2001 voert met hoofdredacteur Pieter Broertjes en journalist Jan Tromp van de Volkskrant, buiten medeweten van de regering, de Rijksvoorlichtingsdienst en de familieleden van de prins. In het interview onthult de prins het bestaan van zijn dochter Alicia. Verder geeft hij nogmaals zijn visie op de omvang van het vermogen van het koninklijk huis, en verstrekt hij nadere bijzonderheden over de Greet Hofmans-affaire, en over de bestemming van het Lockheedgeld. Als een dag later archiefstukken over de Greet Hofmans-affaire openbaar worden gemaakt, blijkt dat de opvattingen van de prins niet geheel met de feiten overeenkomen.
Wiedergutmachungsverdrag.
Volgens historicus Gerard Aalders zou Prins Bernhard een miljoen Duitse marken hebben ontvangen via het Wiedergutmachungsverdrag dat Duitsland en Nederland na de Tweede Wereldoorlog sluiten. De prins zou eigenlijk recht hebben gehad op 87.000 mark van zijn Duitse familie, maar dat geld wordt na de oorlog in beslag genomen. Bernhard claimt volgens de beschuldigingen van Aalders 'na creatief rekenwerk' een miljoen bij Duitsland. Dat miljoen is volgens Aalders als het ware richting Bernhard gekomen verstopt in de 275 miljoen aan 'goedmakingsgeld'. Nederlandse en Duitse politici, die niet op een conflict hebben zitten te wachten, zouden hebben meegewerkt en gezwegen, beweert Aalders, die zich beroept op Duitse en Nederlandse archieven.
Onderscheidingen van Prins Bernhard.
De prins is verzot geweest op uniformen en onderscheidingen. Veel van zijn orden geeft hij later in bruikleen aan het Museum van de Kanselarij van de Nederlandse Ridderorden op Het Loo.
De prins geeft er bij gelegenheden dat hij zijn onderscheidingen draagt er de voorkeur aan om alleen zijn 'in verband met de oorlog' verkregen orden, kruisen en medailles te dragen. Vanaf de Tweede Wereldoorlog heeft de prins de Nederlandse regels genegeerd door zijn onderscheidingen op de 'Engelse' wijze te dragen. In de Nederlandse krijgsmacht draagt men ze opgemaakt in de Nederlandse en Pruisische trant.
Titels en predikaten.
Zijne Doorluchtige Hoogheid Bernhard graaf zur Biesterfeld (1911-1916).
Zijne Doorluchtige Hoogheid prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld (1916-1937).
Zijne Koninklijke Hoogheid prins Bernhard, prins der Nederlanden, prins van Lippe-Biesterfeld (1937-2004). De titel prins der Nederlanden voert hij niet van 1948 tot 1980 aangezien hij dan de titel de prins der Nederlanden voert.
Zijne Koninklijke Hoogheid de prins der Nederlanden (1948-1980).
Noten.
1. Ton Biesemaat Bernhardgate -Zwarte bladzijden uit het leven van de Prins der Nederlanden (2007), p. 95-97.
2. Idem, brieffragment p. 95. Brünings woorden komen uit een brief aan de bevriende pater Mommersteeg, in reactie op een interview met prins Bernhard en prinses Juliana in de New York Times van 12 juni 1941, waarin zij zich fel voor de geallieerde zaak hadden getoond. Maar zowel Brüning als een zekere Hans Schmidt, die via een ingezonden brief in dezelfde krant ook op het interview reageert, herinnerden aan de eerdere levenswandel van Bernhard. Schmidt gunt Bernhard graag zijn veranderde gedachten over het Nazisme, maar wijst er wel op dat Bernhard voorheen een actief SS-lid was en zich er geheel vrijwillig mee identificeerde. Idem, p. 98.
3. Idem, p. 99-100. Bernhard zou, volgens Soltikow, het goed hebben gevonden dat "Hitler de revolutie van de SA bloedig had neergeslagen en dat de executies zonder vonnis uitgevoerd waren", terwijl Bernhard, net als Soltikow, jurist was. Soltikows informatie kwam in 1977 bij de BVD terecht en was van hemzelf afkomstig; idem, p. 99.
4. Idem, p. 100.
5. Idem, p. 100. Op dezelfde pagina staat een foto uit 1936 van het paar Bernhard en Juliana, dat bloemen krijgt aangeboden van nazi-meisjes van de Bund Deutscher Mädel.
6. Loe de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, deel 9, p. 369.
7. idem, deel 9, p. 369.
8. idem, deel 9, p. 371.
9. ZKH Prins Bernhard overleden. Regering.nl (1 december 2004).


Bronnen:

1.	Ook Beatrix heeft dubbele nationalieit, d'Oliveira
2.	'Gewoon' gevoelsmens sleepte monarchie door crises en opstand, zaterdag 20 mrt 2004
3.	Berhard overleden, woensdag 1 dec 2004
4.	Juliana & Bernhard, Verhaal van een huwelijk 1936-1956, C. Fasseur, 2009
5.	Prins Bernhard. Zijn plaats en functie in de moderne monarchie., A. Hatch
6.	Onze Prins. In het Publiek en binnenskamers., J. Waterink, 1951
7.	Prins Bernhard in oorlogstijd, M. Brave-Maks, Elsevier, Amsterdam [Nh], 1962
8.	Bernhard 75 jaar: Het actieve leven van een bijzonder man., A. Herenius-Kamstra, Zomer&Keuning, Ede [Ge], 1986
9.	In gesprek met Prins Bernhard., F.J. Lammers, Holandia, ISBN 9060454103, Baarn [Ut], 1986
10.	Agent Oranje 1, E. Varekamp en M. Peet, 2004
11.	Agent Oranje 2, E. Varekamp en M. Peet, ISBN 9049032044, 2006
12.	Agent van Oranje 3, E. Varekamp en M. Peet, ISBN nummer: 9789049032074, 2008

Dossier:

tr.
met

Aschwin , zn. van Berhard Casimir Frederik Gustaaf Hendrik Willem Eduard van Lippe-Biesterfeld en Armgard van Sierstorpff-Cramm, geb. in 1914, ovl. (ongeveer 74 jaar oud) in 1988.

• Vader:
  Willem II (Wilem III) der Nederlanden, geb. in 1817, koning der Nederlanden, ovl. (ongeveer 73 jaar oud) in 1890, tr. (1) met Sophia Frederica Mathilde von Wurtemberg, geb. in 1818, ovl. (ongeveer 59 jaar oud) in 1877. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (2).

• Moeder:
  Adelaide Emma Wilhelmina Theresia (Emma) (van Waldeck-Pyrmont), dr. van George Viktor (George II Victor) von Waldeck-Pyrmont en Helene van Nassau-Weilburg, geb. in 1858, ovl. (ongeveer 76 jaar oud) in 1934.

tr.
met

Heinrich Wladimir Albert Ernst van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Friedrich Franz II Alexander van Mecklenburg-Schwerin en Marie van Schwarzburg-Rudolstadt (van Schwarzburg-Rodolstadt), geb. in 1876, ovl. (ongeveer 58 jaar oud) in 1934, geen kinderen.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Koningin Juliana	*1909	's-Gravenhage [Zh]	†2004	Soestdijk [Ut]	94	1	0

• Vader:
  Friedrich Franz II Alexander (Friedrich Frans II) van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Paul Friedrich van Mecklenburg-Schwerin en Alexandrine (Friederike Wilhelmine) Marie van Mecklenburg-Schwerin (van Mecklenburg), geb. in 1823, ovl. (ongeveer 60 jaar oud) in 1883, tr. (1) met Auguste Mathilde Wilhelmine Reuss van Schleiz-Kostritz, geb. in 1822, ovl. (ongeveer 40 jaar oud) in 1862. Uit dit huwelijk een zoon, tr. (2).

• Moeder:
  Marie van Schwarzburg-Rudolstadt (van Schwarzburg-Rodolstadt), dr. van Adolf van Schwarzburg-Rudolstadt en Mathilde van Schonburg-Waldenburg, geb. in 1850, ovl. (ongeveer 72 jaar oud) in 1922.

tr. (1)
met

Wilhelmina (Wilhelmina Helena Maria) der Nederlanden, dr. van Willem II der Nederlanden en Adelaide Emma Wilhelmina Theresia (van Waldeck-Pyrmont), geb. in 1880, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1962.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Koningin Juliana	*1909	's-Gravenhage [Zh]	†2004	Soestdijk [Ut]	94	1	0

• Vader:
  Mikhail van Romanov van Rusland, zn. van Nicholas (Nikolaj) I van Rusland en Charlotte Hohenzollern van Pruisen, geb. in 1832, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 1909, tr.

• Moeder:
  Cacilie Auguste van Baden, geb. in 1839, ovl. (ongeveer 52 jaar oud) in 1891.

tr.
met

Friedrich Franz III Paul Nikolaus Ernst van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Friedrich Franz II Alexander van Mecklenburg-Schwerin en Auguste Mathilde Wilhelmine Reuss van Schleiz-Kostritz, geb. in 1851, ovl. (ongeveer 46 jaar oud) in 1897.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Alexandrine Augusta	*1879		†1952		73	1	1

• Vader:
  Adolf van Schwarzburg-Rudolstadt, zn. van Karl van Schwarzburg-Rudolstadt en Luise van Hesse-Homburg, geb. in 1801, ovl. (ongeveer 74 jaar oud) in 1875, tr.

• Moeder:
  Mathilde van Schonburg-Waldenburg, dr. van Otto Viktor van Schonburg-Waldenburg en Thekla van Schwarzburg-Rudolstadt, geb. in 1826, ovl. (ongeveer 88 jaar oud) in 1914.

tr.
met

Friedrich Franz II Alexander (Friedrich Frans II) van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Paul Friedrich van Mecklenburg-Schwerin en Alexandrine (Friederike Wilhelmine) Marie van Mecklenburg-Schwerin (van Mecklenburg), geb. in 1823, ovl. (ongeveer 60 jaar oud) in 1883, tr. (1) met Auguste Mathilde Wilhelmine Reuss van Schleiz-Kostritz. Uit dit huwelijk een zoon.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hertog Heinrich Wladimir Albert Ernst	*1876		†1934		58	2	1

• Vader:
  Friedrich Franz III Paul Nikolaus Ernst van Mecklenburg-Schwerin, zn. van Friedrich Franz II Alexander van Mecklenburg-Schwerin en Auguste Mathilde Wilhelmine Reuss van Schleiz-Kostritz, geb. in 1851, ovl. (ongeveer 46 jaar oud) in 1897, tr.

• Moeder:
  Anastasia van Rusland, dr. van Mikhail van Romanov van Rusland en Cacilie Auguste van Baden, geb. in 1860, ovl. (ongeveer 62 jaar oud) in 1922.

tr.
met

Christian X van Denemarken, zn. van Frederick VIII Wilhelm Carl van Denemarken en Louise Josephine Eugenie Bernadotte van Denemarken van Zweden en Noorwegen, geb. in 1870, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 1947.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Koning Frederik IX	*1899		†1972		73	0	0

tr.
met

Pauline Emma Auguste Hermine , dr. van George Viktor (George II Victor) von Waldeck-Pyrmont en Helene van Nassau-Weilburg, geb. op vrijdag 19 okt 1855, ovl. (ongeveer 25 jaar oud) Slot Wittgenstein in 1881.

Uit dit huwelijk 8 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Everwin	*1882		†1949		67	0	0
2	Viktor Adolf	*1883		†1961		77	0	0
3	Karl Georg	*1884		†1951		66	0	0
4	Elisabeth	*1886		†1959		72	0	0
5	Viktoria	*1887		†1961		73	0	0
6	Emma	*1889		†1905		16	0	0
7	Alexis Rainer	*1891		†1923		31	0	0
8	Freidich	*1894		†1981		86	0	0

tr.
met

Hedwig van Sierstorpff, geb. in 1848, ovl. (ongeveer 52 jaar oud) in 1900.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Barones Armgard	*1883		†1971		88	1	2

tr.
met

Aschwin van Sierstorpff-Cramm, geb. in 1846, ovl. (ongeveer 63 jaar oud) in 1909.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Barones Armgard	*1883		†1971		88	1	2

')}