Quintus Pedius Balbus
Quintus Pedius Balbus1,1, generaal en consul, ovl. in 43 BC1.
Aantekeningen bij Quintus Pedius Balbus.
Quintus Pedius Balbus (? - 43 v. Chr.) was een Romeins staatsman en militair ten tijde van de Romeinse Republiek. Pedius was de zoon van Atia Balba Prima en een niet bij naam gekende vader uit het Romeinse geslacht (gens) Pedius. Atia Balba Prima was de oudste dochter van praetor Marcus Atius Balbus en Julia Caesaris, de tweede zuster van Julius Caesar..
In 57 v. Chr. diende Pedius onder Caesar tijdens de aanval van de Galliërs op Bibracte, een stad van de onderworpen Haedui. Hier benoemde Caesar Quintus Pedius Balbus en Lucius Aurunculeius Cotta tot bevelhebbers van de cavalerie-eenheid.[1].
Terug in Rome verloor Pedius in 55 v. Chr. de verkiezing tot aedilis, maar een jaar later won hij alsnog en werd hij aedilis, een ambt dat werd gebruikt als opstap voor de belangrijkste ambtelijke posten, de cursus honorum. Tijdens de Romeinse burgeroorlog van 49-45 v.Chr. koos Pedius de zijde van zijn oudoom Caesar. In 48 v. Chr. werd hij benoemd tot praetor. In 45 v. Chr. diende hij als legatus legionis in Spanje, waar hij met Caesar vocht tegen Sextus Pompeius Magnus Pius in de slag bij Munda. Na de overwinning werd Pedius in Rome door Caesar benoemd tot proconsul. Hij trouwde met de adellijke Valeria; hun zoon Quintus Pedius Publicola werd later senator. Na de moord op Caesar in 44 v. Chr. werd Pedius tot een van zijn erfgenamen benoemd en ging hij in Caesars huis in Rome wonen. Tijdens het tweede triumviraat werd Pedius met Gaius Julius Caesar Octavianus, later bekend geworden als keizer Augustus, verkozen tot consul. Kort daarna stierf Pedius..
•.
Ref/noten/bronnen: 1. Julius Caesar - Commentarii de bello Gallico - Boek II: 11.
Nn
Nn .
tr.
met
Atia Balba Tertia, dr. van Marcus Atius Balbus en Julia Caesaris Minor.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius | | | | | | 0 | 0 |
Gaius Memmius
Gaius Memmius.
- Vader:
Gaius Memmius1, geb. in 98 BC1,1,1,
Tribunus plebis in 66 BC,
Tribunus plebis of volkstribuun is een belangrijk ambt in de Romeinse Republiek. Volgens de overlevering werd het ambt van tribunus plebis in 494 v.Chr. ingesteld om de toen rechtenloze plebs tegen de patriciërs te beschermen. (Er wordt nu echter eerder een latere datum van 471 v.Chr. aangenomen.[1]) Er werden oorspronkelijk jaarlijks twee, later tien tribuni gekozen. Zij hadden het recht de belangen van elke plebejer te beschermen tegen de willekeur van om het even welke patricische instantie, en mochten daartoe hun veto uitspreken tegen ieder besluit van volksvergadering en senaat, en tegen iedere ambtelijke maatregel, zelfs van de consuls. Alleen tegen de dictator en de censores hadden zij géén vetorecht. Zij waren gevolmachtigd om vergaderingen van de plebs bijeen te roepen en daarin voorstellen te doen. In de uitoefening van hun ambt genoten zij de status van onschendbaarheid en waren slechts in hun rechten beperkt door de mogelijke interventie van een collega.
Sinds de politieke gelijkstelling van plebejers en patriciërs in 287 v.Chr. werden zij vertegenwoordigers van het gehele volk. Het ambt maakte nu deel uit van de officiële rangorde in de magistratuur en werd vaak gebruikt om sociaal-politieke hervormingen door te drijven, zoals de gebroeders Gracchus deden. Hoewel hun plaats in de hiërarchie van de magistraturen vrij laag was, werden zij toch geleidelijk de machtigste en meest gevreesde magistraten van Rome. Augustus trok de uitgebreide bevoegdheid van het ambt naar zich toe en legitimeerden hiermee zijn gezag.
De titel volkstribuun werd later ook gevoerd door Cola di Rienzi, leider van een Romeinse volksopstand in 1347.
Ref./bronnen: 1. vgl. Roman Civilization: Selected Readings Naphtali Lewis, Meyer Reinhold Contributor Naphtali Lewis, Meyer Reinhold Columbia University Press, 1990 ISBN 0231071310, 9780231071314 1348 blz.
- J. Cels-Saint-Hilaire, L'enjeu des sécessions de la plèbe, in MEFRA 102 (1990), pp. 723-765.
- M. Humbert, Le tribunat de la plèbe et le tribunal du peuple: remarques sur l'histoire de la provocatio ad populum, in MEFRA 100 (1988), pp. 431-503.
- J. Lendering, art. Tribune, Livius.org, 2006.
praetor in 58 BC, propraet. Bithyniae in 57 BC, Romeinse redenaar en dichter,
Verbannen te Athene [Gri] na 52 BC,
Hij is kanidaat voor consul, maar wordt in 53 v.Chr. aangeklaagd in verband met ongeoorloofde praktijken bij de werving van dit ambt.
Ovl. (Ongeveer 51 jaar oud) in 47 BC1,1, tr., (gesch. in 55 BC).
- Moeder:
Cornelia Fausta1, dr. van Lucius Cornelius Sulla Felix en Caecilia Metella Dalmatica, geb. te Griekenland [Gri] in 86 BC1,1,1, 'tweelingzuster van Faustus' Volgens Pauly is zij een van de meest zendeloze vrouwen van die tijd., ovl. (minstens 32 jaar oud) na 54 BC1,1, tr. (2) met Titus Annius Milo Papianus1. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Lucius Marcius Philippus
Lucius Marcius Philippus.
tr. (Atia Balba ongeveer 26 jaar oud) (1) in 59 BC
met
Atia Balba Caesionia1, dr. van Marcus Atius Balbus en Julia Caesaris Minor, geb. circa 85 BC1,1,1, ovl. (ongeveer 42 jaar oud) in 43 BC1,1, tr. (1) met Gaius Octavius1,2. Uit dit huwelijk 2 kinderen.
Aantekeningen bij Atia Balba Caesionia.
Atia Balba Caesonia (85 - 43 v.Chr.) was een Romeinse vrouw van patricische afkomst.
Zij was de moeder van keizer Augustus en dochter van Julia Caesaris, de zuster van Gaius Julius Caesar. Haar vader was Marcus Atius Balbus, die in 62 v.Chr. praetor was. Zij had een oudere en een jongere zuster met dezelfde naam; Atia Balba Prima en Atia Balba Tertia.
Atia trouwde met de senator Gaius Octavius en ze kregen twee kinderen; Octavia Thurina minor en Gaius Octavius Thurinus, die als Octavianus bekend werd en later als Augustus de eerste keizer van Rome werd. Gaius Octavius stierf in 59 v.Chr. toen hij op weg was naar Rome om zich verkiesbaar te stellen voor het consulaat. In hetzelfde jaar hertrouwde Atia met Lucius Marcius Philippus, op dat moment propraetor van de provincie Syria. Philippus bekleedde in 56 v.Chr. het consulaat. Hij voedde de kinderen van Atia op samen met zijn eigen kinderen uit een eerder huwelijk en arrangeerde het eerste huwelijk van Octavia met de consul Gaius Claudius Marcellus Minor.
Volgens de geschiedschrijver Tacitus was Atia een van de vroomste en eerlijkste vrouwen uit de geschiedenis van de Romeinse Republiek en werd ze alom bewonderd. Na de moord op Caesar in 44 v.Chr. was ze zo bezorgd om Octavianus' veiligheid dat ze hem smeekte om af te zien van zijn rechten als erfgenaam. Zij stierf in 43 v.Chr, in het eerste jaar dat haar zoon consul was. Octavianus eerde haar met een publieke begrafenis. Philippus hertrouwde later met een van haar zusters.
In de televisieserie Rome wordt Atia neergezet als een manipulatieve op sex en macht beluste vrouw, die de maîtresse was van Marcus Antonius. Gezien het bewijs in de historische bronnen is dit echter pure fictie.
tr. (2) voor 59 BC
met
Nn .
Nn
Nn .
tr. voor 59 BC
met
Lucius Marcius Philippus, tr. (1) met Atia Balba Caesionia1. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Quintus Mucius Scaevola Pontifex Maximus
Quintus Mucius Scaevola Pontifex Maximus1,2,2,1,2,
Pontifex maximus in 89 BC,
De Pontifex Maximus (Latijn; Hoogste Priester) was de belangrijkste priester van de Romeinse godsdienst en is nu één van de titels die de Paus voert. Pontifex betekent letterlijk: bruggenbouwer (van het Latijn pons, pontis=weg of brug en fàcere=maken).
Oude Rome
De Pontifex Maximus stond aan het hoofd van de comitia curiata en de pontifices, uit wier midden hij ook gekozen werd. Zij bestuurden het Collegium Pontificum. De Pontifex Maximus stond ook boven de Rex Sacrorum, de Flaminii en de Vestaalse Maagden. Het ambt van Pontifex Maximus werd in het leven geroepen om de religieuze taken van de koning over te nemen, nadat de Romeinen Tarquinius Superbus verbannen hadden.
Oorspronkelijk, tijdens de Romeinse Republiek (367 v.Chr - 17 v.Chr), was Pontifex Maximus de benaming voor de hoogste tempelrechter, de Pontifex Maximus stond als opperrechter boven de sacerdotes (priesters), die zich bezighielden met het sacraal recht (ius sacrum, ook wel vertaald door rechtspraak, de rechtspraak voor mensen die niet naar de civiele rechtbank konden gaan), m.a.w. het recht over oorlog en vrede en de vrijheidsrechten.
Oorspronkelijk was de titel zeer prestigieus, maar toen in 300 voor Christus de lex Ogulnia (Latijn; de wet van Ogulnius) werd aangenomen, konden ook plebejers naar het ambt dingen. Vanaf omstreeks dezelfde periode werd de Pontifex Maximus in de volksvergadering verkozen, en vanaf 100 voor Christus gold dat ook voor de overige pontifices. Toen Octavianus in 27 voor Christus de derde burgeroorlog beëindigd heeft en tien jaar later van de senaat de titel kreeg Augustus, de verhevene, werd hij de eerste keizer van het Romeinse Rijk. Hij voerde ook in dat de keizer vanaf nu ook Pontifex Maximus was, waardoor hij ook de andere pontifices kon kiezen.
[bewerk] Christendom
Toen in 382 het christendom de officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk werd nam de Paus de titel van Pontifex Maximus over in zijn hoedanigheid als de hoogste godsdienstige autoriteit. De Paus draagt daarom nog steeds de titel van Pontifex Maximus, Summus Pontifex of Pontifex Romanus. De periode dat iemand paus is wordt zijn pontificaat genoemd.
Bron/ref.: J. Lendering, art. Pontifex maximus, Livius.org, 2005.
beroemde rechtsgeleerde, ovl. in 82 BC2,2.
Aantekeningen bij Quintus Mucius Scaevola Pontifex Maximus.
Quintus Mucius Scaevola Pontifex Maximus was lid van de gens Mucia. Hij was de zoon van de beroemde rechtsgeleerde Quintus Mucius Scaevola Augur en Laelia, dochter van Gaius Laelius Sapiens. Hij werd beroemd door zijn rechtskennis en rechtvaardig bestuur van de provincia Asia. Hij werd pontifex maximus in 89 v.Chr. Hij zette in 18 boeken een logische indeling van het ius civile uiteen. Als aanhanger van Lucius Cornelius Sulla werd hij in 82 v.Chr. vermoord.
- Vader:
Quintus Mucius Scaevola2, zn. van Quintus Mucius Scaevola en Nn, geb. circa 170 BC2,2,2, pontifex in 115 BC, quaestor circa 110 BC, tr. pl. in 106 BC, aedo; circa 104 BC, praetor circa 98 BC, consul in 95 BC, pontifex maximus circa 89 BC, rechtsgeleerde, ovl. (minstens 82 jaar oud) na 88 BC2,2, tr.
Nn
Nn .
tr.
met
Publius Mucius Scaevola1, zn. van Publius Mucius Scaevola en Nn, geb. circa 176 BC1,1,1, tr. pl. in 141 BC, praetor in 136 BC, consul in 133 BC, pontifex maximus in 130 BC, ovl. (ongeveer 61 jaar oud) in 115 BC1,1.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Quintus Mucius | *-141 | | †-82 | Rome | 59 | 1 | 1 |
Licinia Crassa Minor
Licinia Crassa Minor.
- Vader:
Publius Licinius Crassus Dives Musianus1, zn. van Publius Mucius Scaevola en Nn, geb. circa 176 BC1,1,1, consul tr.pl. 141, praet 136, cos. 133, pontifex maximus 130, ovl. (ongeveer 61 jaar oud) in 115 BC1,1, tr.
Licinia Crassa Maior
Licinia Crassa Maior.
- Vader:
Publius Licinius Crassus Dives Musianus1, zn. van Publius Mucius Scaevola en Nn, geb. circa 176 BC1,1,1, consul tr.pl. 141, praet 136, cos. 133, pontifex maximus 130, ovl. (ongeveer 61 jaar oud) in 115 BC1,1, tr.
Gaius Claudius Pulcher
Gaius Claudius Pulcher1, geb. circa 220 BC1,1,1, aurgur. in 195 BC, consul in 177 BC, cens. in 169 BC, ovl. (ongeveer 53 jaar oud) in 167 BC1,1.
- Vader:
Appius Claudius Pulcher1, zn. van Publius Claudius Pulcher en Nn, geb. circa 255 BC1,1,1, aedil in 217 BC, rtrib. mil. in 216 BC, praetor Sicilia in 215 BC, propraet tussen 214 BC en 213 BC, consul in 212 BC, proconsul in 211 BC, ovl. (minstens 44 jaar oud) na 211 BC1,1, tr.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Clodia | *-167 | | | | | 2 | 4 |
Nn
Nn .
tr.
met
Gaius Claudius Pulcher1, zn. van Appius Claudius Pulcher en Nn, geb. circa 220 BC1,1,1, aurgur. in 195 BC, consul in 177 BC, cens. in 169 BC, ovl. (ongeveer 53 jaar oud) in 167 BC1,1.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Clodia | *-167 | | | | | 2 | 4 |
Appius Claudius Pulcher
Appius Claudius Pulcher1, geb. circa 255 BC1,1,1, aedil in 217 BC, rtrib. mil. in 216 BC, praetor Sicilia in 215 BC, propraet tussen 214 BC en 213 BC, consul in 212 BC, proconsul in 211 BC, ovl. (minstens 44 jaar oud) na 211 BC1,1.
- Vader:
Publius Claudius Pulcher1, zn. van Appius Claudius Caecus en Nn, geb. circa 290 BC1,1,1,
Consul in 249 BC,
B.J. Jansen schrijft over hem: "..curul. aedil 252, cos. 249, verliert 249 die Seeschlacht vor Drepanum gegen die Karthager; vorher hatte er die heiligen Hühner, die als Orakel mit an Bord waren (wenn sie das angebotene Futter akzeptierten, galt dies als gutes Vorzeichen) in Wasser werfen lassen. "Wenn Sie nicht essen wollen, dann lasst sie trinken!" (ut biberent, quando esse nollent)..".
Ovl. (Minstens 41 jaar oud) na 249 BC1,1, relatie.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gaius Claudius | *-220 | | †-167 | | 53 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Appius Claudius Pulcher1, zn. van Publius Claudius Pulcher en Nn, geb. circa 255 BC1,1,1, aedil in 217 BC, rtrib. mil. in 216 BC, praetor Sicilia in 215 BC, propraet tussen 214 BC en 213 BC, consul in 212 BC, proconsul in 211 BC, ovl. (minstens 44 jaar oud) na 211 BC1,1.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gaius Claudius | *-220 | | †-167 | | 53 | 1 | 1 |
Decimus Lunius Brutus Callaicus
Decimus Lunius Brutus Callaicus1, geb. circa 180 BC1,1,1, consul in 138 BC, proconsul Hispania van 137 BC tot 136 BC, ovl. (minstens 44 jaar oud) na 136 BC1,1.
tr.
met
Clodia 1, dr. van Gaius Claudius Pulcher en Nn, geb. in 167 BC, tr. (1) met Publius Licinius Crassus Dives Musianus1. Uit dit huwelijk 2 zonen.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
Lunia
Lunia 1, geb. circa 126 BC1,1.
tr.
met
Gaius Claudius Marcellus1, geb. circa 125 BC1,1,1, praetor in 80 BC, proconsul Sicilia in 79 BC, augur, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) in 44 BC1,1.
Uit dit huwelijk een zoon:
Decimus Lunius Brutus
Decimus Lunius Brutus.
Publius Claudius Pulcher
Publius Claudius Pulcher1, geb. circa 290 BC1,1,1,
Consul in 249 BC,
B.J. Jansen schrijft over hem: "..curul. aedil 252, cos. 249, verliert 249 die Seeschlacht vor Drepanum gegen die Karthager; vorher hatte er die heiligen Hühner, die als Orakel mit an Bord waren (wenn sie das angebotene Futter akzeptierten, galt dies als gutes Vorzeichen) in Wasser werfen lassen. "Wenn Sie nicht essen wollen, dann lasst sie trinken!" (ut biberent, quando esse nollent)..".
Ovl. (Minstens 41 jaar oud) na 249 BC1,1.
- Vader:
Appius Claudius Caecus2,1,, , zn. van Gaius Claudius Inregillensis en Nn, geb. circa 340 BC2,1,, ,2,1,, ,2,1,, ,
Dictator tussen 292 BC en 285,
B.J. Jansen schrijft over hem: "..quaest. um 316, curul. aedil I. um 313, cens. 316, cos. I. 307, curul. aedil II. um 305, interrex 298, praet. I. vor 297, cos. II. 296, praet. II. 295, dictator 292-285, Erbauer der Via Appia un der Aqua Appia, berühmter Jurist u. Redner..".
Consul,
quaest. um 316, curul. aedil I. um 313, cens. 316, cos. I. 307, curul. aedil II. um 305, interrex 298, praet. I. vor 297, cos. II. 296, praet. II. 295, dictator 292-285, bouwer van de Via Appia en van de Aqua Appia, beroemde Jurist en spreker
Ovl. (Ongeveer 67 jaar oud) in 273 BC2,1,, ,2,1,, , tr. (1) met Nn 1. Uit dit huwelijk een zoon1, relatie (2).
|  |
relatie
met
Nn .
Uit deze relatie een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Appius Claudius | *-255 | | †-211 | | 44 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
relatie
met
Publius Claudius Pulcher1, zn. van Appius Claudius Caecus en Nn, geb. circa 290 BC1,1,1,
Consul in 249 BC,
B.J. Jansen schrijft over hem: "..curul. aedil 252, cos. 249, verliert 249 die Seeschlacht vor Drepanum gegen die Karthager; vorher hatte er die heiligen Hühner, die als Orakel mit an Bord waren (wenn sie das angebotene Futter akzeptierten, galt dies als gutes Vorzeichen) in Wasser werfen lassen. "Wenn Sie nicht essen wollen, dann lasst sie trinken!" (ut biberent, quando esse nollent)..".
Ovl. (Minstens 41 jaar oud) na 249 BC1,1.
Uit deze relatie een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Appius Claudius | *-255 | | †-211 | | 44 | 1 | 1 |
Occa Houwerda von Ophusen Und Wolthusen
Occa Houwerda von Ophusen Und Wolthusen, ovl. te Dornum op woensdag 16 jan 1563.
tr.
met
Hero von Closter, voor de helft heer van, ovl. te Dornum [Ni, Deu] op vrijdag 20 jun 1586.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Heer Gerhard | | | †1594 | Emden (Dld) | | 1 | 0 |
| 2 | Occa | | | †1596 | | | 1 | 2 |
Nn
Nn .
relatie
met
Appius Claudius Caecus1,2,, , zn. van Gaius Claudius Inregillensis en Nn, geb. circa 340 BC1,2,, ,1,2,, ,1,2,, ,
Dictator tussen 292 BC en 285,
B.J. Jansen schrijft over hem: "..quaest. um 316, curul. aedil I. um 313, cens. 316, cos. I. 307, curul. aedil II. um 305, interrex 298, praet. I. vor 297, cos. II. 296, praet. II. 295, dictator 292-285, Erbauer der Via Appia un der Aqua Appia, berühmter Jurist u. Redner..".
Consul,
quaest. um 316, curul. aedil I. um 313, cens. 316, cos. I. 307, curul. aedil II. um 305, interrex 298, praet. I. vor 297, cos. II. 296, praet. II. 295, dictator 292-285, bouwer van de Via Appia en van de Aqua Appia, beroemde Jurist en spreker
Ovl. (Ongeveer 67 jaar oud) in 273 BC1,2,, ,1,2,, , tr. (1) met Nn 2. Uit dit huwelijk een zoon2. | |
Aantekeningen bij Appius Claudius Caecus.
Appius Claudius Caecus ("Appius Claudius de Blinde", ca. 340 v.Chr.-273 v.Chr.) was een Romeinse politicus uit een rijke familie van patriciërs.
*.
Hij was een censor in 312 v.Chr. tijdens de Tweede Samnitische Oorlog. Hij zocht steun van de lagere klassen door het mogelijk te maken voor zonen van bevrijde slaven om lid te worden van de Senaat, en met de uitbreiding van de stemrechten voor mannen uit stammen van het platteland, die zelf geen land bezaten. Tijdens de oorlog pleitte hij voor stichting van Romeinse kolonies in heel Latium en Campania als fortificaties tegen de Samnieten en Etrusken.
Gedurende zijn tijd als censor bouwde hij de Via Appia, een belangrijke en beroemde weg tussen Rome en Capua, evenals de eerste aquaduct in Rome, de Aqua Appia. Hij publiceerde tevens voor het eerst een lijst van juridische procedures en de juridische kalender. De exclusieve kennis hierover was voorheen toebedeeld aan de "pontifices", de priesters. Hij hield zich ook bezig met literatuur en retoriek en introduceerde hervormingen in de Latijnse orthografie.
Later diende hij tweemaal als consul, in 307 v.Chr. en 296 v.Chr, en in 292 v.Chr. en 285 v.Chr. was hij benoemd tot dictator. In 280 v.Chr, nadat hij blind geworden was (volgens Livius door een vloek), gaf hij een beroemde rede tegen Cineas, een gezant van Pyrrhus van Epirus, waarin hij duidelijk maakte dat Rome zich nooit zou overgeven. dit is de eerste beschrijving van een politieke rede in het Latijns, en is de bron van het spreekwoord "iedere man is de architect van zijn eigen lot".
Appius Claudius Caecus wordt gebruikt in Cicero's Pro Caelio als een strenge en afkeurende voorouder van Clodia. Cicero spreekt over Caecus in een vernietigend prosopopoeia, waarin hij in toorn ontstoken is over haar associatie met Caelius, een middelmatig lid van de equestrische klasse, in plaats van de hogere patricische klasse. Caecus' verdiensten, zoals het bouwen van de Via Appia en de Aqua Appia, noemt Cicero bezoedeld door Clodia's acties.
Zijn zoon was de consul Publius Claudius Pulcher, zijn kleinzoon was de consul Appius Claudius Caudex.
*.
Via Appia.
De Via Appia (De weg van Appius) is, samen met de Via Latina (de weg naar Latium), Via Flaminia (de weg van Flaminius) en de Via Salaria (de zoutweg), een van de belangrijkste oude Romeinse wegen. De weg liep van de hoofdstad Rome, dichtbij de westkust van het Apennijns Schiereiland, tot aan Brindisium (het huidige Brindisi) aan de zuidoostkust hiervan. Het uiteindelijke traject is op een goede Italiaanse wegenkaart nog redelijk te volgen.
*.
Geschiedenis.
Aan de bouw van de Via Appia werd in 312 v.Chr. begonnen op initiatief van Appius Claudius Caecus, naar wie de weg ook werd genoemd. De weg werd aangelegd om een snelle troepenverplaatsing mogelijk te maken, maar hij kreeg ook een enorm economisch belang, voor vervoer van goederen en personen tussen Rome en Campanië en verder. De weg liep aanvankelijk tot Capua, later is hij doorgetrokken naar Brindisium.
Vanwege het belang van de weg kreeg hij de bijnaam regina viarum (koningin der wegen). De landschappelijke schoonheid van het traject kan hierbij echter eveneens een rol hebben gespeeld. Zeker is dat de weg zeer druk begaan werd door zwaar beladen karren, want de sporen vindt men over de gehele route in het wegdek terug.
*.
De weg.
De Via Appia Antica, zoals de oude Romeinse weg nu genoemd wordt, loopt door het Parco Appia Antica. Vanuit de stad begint de weg bij de Porta San Sebastiano, vroeger Porta Appia genaamd.
Rechts, half in een muur gemetseld, vindt men de eerste mijlsteen buiten Rome, gewijd door Nerva en Vespasianus. Even verderop, aan de rechterhand staan de grafmonumenten van Orazius en Geta, en aan de linkerhand een Romeinse mansio (pleisterplaats), de eerste buiten de stadsmuren, en het graf van Priscilla.
*.
Domine Quo Vadis.
Iets verderop staat de kerk Domine Quo Vadis, waar volgens de legende Petrus een ontmoeting had met Jezus. Toen Petrus vroeg 'Heer, waar gaat u naar toe', antwoordde Jezus 'Ik ga naar Rome om opnieuw gekruisigd te worden'. Petrus bedacht zich, en keerde naar Rome terug, waar hij in het Tullianum gevangen werd gezet en ondersteboven werd gekruisigd in het Circus van Nero. De kerk bevat een steen waarin de voetafdruk van Jezus te zien zou zijn.
*.
Catacombes.
Verderop zijn de catacomben van S. Callisto en S. Sebastiano te vinden, waarvan er een is opengesteld onder leiding van een gids. Op de tocht naar Quattro Miglia, vier mijl buiten de stad, zijn vele monumenten te bewonderen, evanals het naastgelegen Parco Appia Antica. Hier bevindt zich de "Ninfeo d'Egeria" (bron van Egeria) en een goed bewaard gebleven grafmonument van Annia Regilla uit het midden van de tweede eeuw.
*.
Circus van Maxentius.
Het best bewaard gebleven gedeelte van de Via Appia is ongeveer 2 kilometer buiten de stadsmuur gelegen. Hier staan de restanten van het Circus van Maxentius, een renbaan zoals het Circus Maximus, maar beter bewaard gebleven.
*.
Graftombes.
Verderop langs de weg vindt men niet alleen de catacomben, maar ook vele Romeinse grafmonumenten. Het was immers verboden lijken binnen de stadsmuren te begraven en de plaatsen vlakbij de stad zullen ongetwijfeld veel duurder zijn geweest dan die verderop. Vele van deze grafmonumenten dragen nog steeds leesbare inscripties en beelden van degenen die er begraven liggen, zoals C. Rabirius Hermodorus, zijn (waarschijnlijke) vrouw Rabiria Demaris en Usia Prima, Sac(erdota) Isidis (priesteres van Isis), afgebeeld met een ratel en een offerbrood(?). De originelen van deze teksten zijn te vinden in het Museo Epigrafico. Een van de bekendste graftombes is die van Caecilia Metella, 5 km. buiten Rome.
•.
Appius Claudius Caecus ("Appius Claudius de Blinde", ca. 340 v.Chr.-273 v.Chr.) was een Romeinse politicus uit een rijke familie van patriciërs.
Hij was een censor in 312 v.Chr. tijdens de Tweede Samnitische Oorlog. Hij zocht steun van de lagere klassen door het mogelijk te maken voor zonen van bevrijde slaven om lid te worden van de Senaat, en met de uitbreiding van de stemrechten voor mannen uit stammen van het platteland, die zelf geen land bezaten. Tijdens de oorlog pleitte hij voor stichting van Romeinse kolonies in heel Latium en Campania als fortificaties tegen de Samnieten en Etrusken.
Gedurende zijn tijd als censor bouwde hij de Via Appia, een belangrijke en beroemde weg tussen Rome en Capua, evenals de eerste aquaduct in Rome, de Aqua Appia. Hij publiceerde tevens voor het eerst een lijst van juridische procedures en de juridische kalender. De exclusieve kennis hierover was voorheen toebedeeld aan de "pontifices", de priesters. Hij hield zich ook bezig met literatuur en retoriek en introduceerde hervormingen in de Latijnse orthografie.
Later diende hij tweemaal als consul, in 307 v.Chr. en 296 v.Chr, en in 292 v.Chr. en 285 v.Chr. was hij benoemd tot dictator. In 280 v.Chr, nadat hij blind geworden was (volgens Livius door een vloek), gaf hij een beroemde rede tegen Cineas, een gezant van Pyrrhus van Epirus, waarin hij duidelijk maakte dat Rome zich nooit zou overgeven. dit is de eerste beschrijving van een politieke rede in het Latijns, en is de bron van het spreekwoord "iedere man is de architect van zijn eigen lot".
Appius Claudius Caecus wordt gebruikt in Cicero's Pro Caelio als een strenge en afkeurende voorouder van Clodia. Cicero spreekt over Caecus in een vernietigend prosopopoeia, waarin hij in toorn ontstoken is over haar associatie met Caelius, een middelmatig lid van de equestrische klasse, in plaats van de hogere patricische klasse. Caecus' verdiensten, zoals het bouwen van de Via Appia en de Aqua Appia, noemt Cicero bezoedeld door Clodia's acties.
Zijn zoon was de consul Publius Claudius Pulcher, zijn kleinzoon was de consul Appius Claudius Caudex.
•.
Uit deze relatie een zoon:
')}