De eerste vermelding van Feerwerd dateert waarschijnlijk uit 820, waar een zekere Diederik een deel van zijn erfgoed Feerwerd schenkt aan het klooster van Fulda, bij zijn intreding in dit klooster. Diederik is de eerste graaf die wordt genoemd in het gebied tussen de Lauwers en Eems. 'Werd' komt van het Oudfriese 'wrt' (wierde), maar de herkomst van 'Feer-' is onbekend. Het wordt net als 'Fer-' bij Ferwerd wel gezien als de onverbogen vorm van de mansnaam 'Feder', identiek aan het Oudfriese 'feder' dat 'vader' betekent.
Feerwerd is een klein dorp in de landstreek Middag, tussen Ezinge, Garnwerd en Aduarderzijl. Feerwerd (Gronings: Fiwwerd) is een klein dorp in de gemeente Westerkwartier. Het dorp telt ruim 520 inwoners, van wie er ongeveer 170 in het dorp zelf wonen. De overigen wonen in Aduarderzijl en de Feerwerdermeeden.
De voormalige pastorie van Feerwerd
Lageland, in het Gronings 'Legelaand' genoemd en eerder ook Hamweg, is een dorpje in de gemeente Midden-Groningen en voor een klein deel in de gemeente Groningen. Lageland is gelegen ten noorden van Harkstede aan het Slochterdiep. De naam Lageland verwijst naar de lage ligging. In het verleden is dit de aanduiding voor een veel groter gebied, met name de latere gemeenten Bedum en Ten Boer, in contrast met het Hogeland.
Klik hier om het hele verhaal te lezen'Gastvrij Lageland', zomer 2015. Foto: (c)Harm Hillinga
Duurswold of 'De Woldstreek', (zie het groene gebied op de kaart rechts) vroeger ook 'Zevenwolden' en 'De Wolden' genoemd, is een voormalig veengebied ten oosten van de stad Groningen, dat aansluit bij de Oude Veenkoloniën. Het bestaat uit een krans van zeven oude randveenontginningsdorpen rond een laag gelegen ontginningsvlakte.
Het is grotendeels een akkerbouwgebied; in het westen komt meer melkveehouderij voor.
Dit artikel gaat over de geschiedenis van Duurswold.
Heksen hebben nooit bestaan. Toch zijn er in het verleden honderden 'heksen', voor verhoor gemarteld en levend verbrand. Berend Bossen heeft zo'n heks als een van zijn voorouders gehad, die op de Geselberg tussen Veele en Wedde ter dood is gebracht.
In dit artikel schrijft hij over de geschiedenis van de 'heks' en de levensverloop van zijn voorouder, de 'heks, Swantke Wilts.
Kluinbier (ook wel cluynbier,
kluynbier, kloenbier en kluunbier) is een bierstijl die in het Noorden van
Nederland erg populair gedurende minstens vier eeuwen geweest, tot het begin
van de 20e eeuw. In eerste instantie is het een bier uit de stad Groningen,
maar door de grote populariteit wordt het ook elders gebrouwen, zoals in Dokkum
en in Franeker. Door de beschikbaarheid van een voorschrift uit het Stadboek
van Groningen voor het brouwersgilde uit 1476, is bekend dat de
samenstelling bestaat uit 62,5% gerst, en 37,5% haver, gemeten in volumes mout.
Het is daarmee destijds een gerstbier: veelal wordt bier in de Lage Landen
gebrouwen met veel haver, aangezien gerst in het grootste gedeelte moeilijker
te verbouwen is. In het noorden legt dit anders en is gerst relatief goedkoop.
Kluin is daarmee revolutionair voor de Nederlandse biercultuur Het
bier heeft ruim 400 jaar bestaan en is daarmee samen met kuitbier Nederlands
langstlevende bierstijl. Overigens, het is nog te koop.....
OPROEP
voor www.nazatendevries.nl
GESCHIEDENIS EN GENEALOGIE VAN HET GRONINGERLAND
Ik ben op zoek naar verhalen en adekdotes van families en personen. Heb je een (waar gebeurd) verhaal of anekdote uit jouw naaste omgeving, over familie, je grootvader of oom, een huis bij jou in de buurt, etc. ? Plaats dat verhaal dat in een Word document en stuur het naar mij nazatendevries@kpnmail.nl. Heb je ook foto's stuur die dan ook als afzonderlijke bijlage. Dus niet in het Word document plaatsen. Alvast heel veel dank. E-mail: nazatendevries@kpnmail.nl.
"Hoewel vanaf 1974 woonachtig in Veendam kom ik ook nu nog regelmatig in de streek achter Winschoten. Ik ben erg geïnteresseerd in (streek)geschiedenis en recent klaar gekomen met het samenstellen van een eigen familiekroniek, bestemd voor mijn kinderen en kleinkinderen. Bij het beschrijven van de interessante geschiedenis van het Oldambt heb ik gebruik gemaakt van openbare bronnen en daardoor ook terecht gekomen op o.a. www.nazatendevries.nl. Mijn moeder heeft op veertienjarige leeftijd haar eerste dienstje in de polder gehad bij sluiswachters-knecht Elzo Pott. Aan het begin van de oorlog heeft ze samen gewerkt met mijn vader bij het café- kruideniers- en bakkersbedrijf van Bos in Drieborg. Dus ook mijn vader komt in die tijd met de bakkersfiets regelmatig in Nieuwe Statenzijl. Vandaar dat de namen en gebeurtenissen ook voor mij erg bekend zijn." door Henk Hector
Klik hier om het hele verhaal te lezenEen oude foto van Moushörn bij Drieborg.
De Joodse begraafplaats te Kolham is zonder meer een bezoekje waard. De staande stenen brengen herinneringen naar boven van weleer.
Missschien eens gaan kijken op 4 mei?
Harssens is tegenwoordig een buurtje in de Nederlandse gemeente Het Hogeland op de grens met de gemeente Groningen. Het ligt net ten noorden van het Van Starkenborghkanaal aan een oude loop van het Selwerderdiepje.
Harssens wordt al genoemd in een register van het klooster van Werden uit omstreeks 1000. Het moet in die tijd al een eigen kerk gehad hebben. Een latere kerk heeft tot 1800 in Harssens gestaan en wordt dan gesloopt. Het enige dat van de kerk resteert is de luidklok, die nu in het kerkje van Adorp hangt. Al in 1594 zijn beide dorpen kerkelijk samengevoegd.
De Heerlijkheid Harssens onder Adorp.
(Drone)foto: (c)Jur Kuipers, 2023
De 'Aldringaborg', ook 'Aldringaheerd' of 'grote borg' genoemd, is een borg ten noordwesten van het dorp Feerwerd geweest. Op de plek van de borg is later boerderij 't Olde Bosch gebouwd. Sinds 2012 staat op deze plek, Zijlsterweg 4, Feerwerd, de nieuwe kantoorboerderij van het bedrijf Koepon.
De grachten rondom de boerderij zijn nog grotendeels intact. Aangezien de borg een dubbele grachtenring heeft, wordt het voor mogelijk gehouden dat de bossages aan noordzijde van het Lucaspad ten zuiden van de borg vroeger bij de singels gehoord hebben.
In 1449 komt in een ruilakte de 'Abyngeheert' (in 1455 'Abyngehuus' genoemd) voor met een steenhuis, waarvan de ligging verder niet genoemd wordt. Het goed wordt in dit jaar overgedragen aan het klooster van Selwerd. Hierdoor is dit huis nooit uitgegroeid tot een borg. Dit geldt wel voor twee andere adellijke woningen, De Aldringaborg of 'grote borg' van Feerwerd ten noordwesten van het dorp en de Luursemaheerd of 'kleine borg' van Feerwerd ten zuiden van het dorp. De eigenaren van deze borgen krijgen het in de 17e eeuw meerdere malen met elkaar aan de stok alvorens de Aldringaborg door verkoop in de handen van dezelfde familie komt. Beide borgen worden in de 18e eeuw op afbraak verkocht. Alleen de borgstee van de Aldringaborg is nog terug te zien. Hier is sinds 2012 het kantoor van stierenspermabedrijf Koepon gevestigd.
Klik hier om het hele verhaal te lezenZicht op de dubbelwierde van Feerwerd.
Op verzoek van een inwoner van Woldendorp hierbij een artikel over de voormalige afgebroken Gereformeerde kerk.
Op 20 juli 1845 wordt de Gereformeerde Kerk te Woldendorp geïnstitueerd. Aanvankelijk kerkt men in gehuurde ruimten, maar intussen krijgt de kerk in 1859 steun van de Particuliere Synode Groningen voor kerkbouw. Pas op 15 augustus 1874 wordt het kerkgebouw van Woldendorp in gebruik genomen. In 1879 wordt de eerste predikant aan de gemeente verbonden. Het is ds. E. Weers (1812-1888), die daar tot 1886 heeft gestaan.
Het gebied van de vroegere gemeente en daarvoor het kerspel Onstwedde is een deel van het landschap Westerwolde. Dit is vanouds de naam van het stroomgebied van Mussel-A en Ruiten-A, die vanaf Wessinghuizen verenigd als Westerwoldse A naar de Dollard stromen; een stroomgebied met allerlei zijtakken van deze beide A-rivieren: beken en beekjes uit de venen die vroeger Westerwolde, op een betrekkelijk kleine opening in het noorden na, van alle kanten in sloten; een stroomgebied ook dat doorspekt is met zandhoogten van allerlei formaat.
Klik hier om het hele verhaal te lezenBoerderij 'Gasterij Natuurlijk Smeerling', Smeerling 15.
Door computerproblemen heeft dit nieuwe verhaal wat langer geduurd dan normaal gebruikelijk is.
Dit artikel is in feite een vervolg op het onderstaande verhaal van 5 februari.
In 1964 krijgt huisarts van der Werff uit Garmerwolde te horen dat bij het egaliseren van grond bij een boerderij aan het Geweide, thans vlak bij de Eemshavenweg in Thesingeburen, menselijke beenderen en zerken gevonden zijn. Met medewerking van professor Waterbolk wordt een opgraving door het het Biologisch Archeologisch Instituut te Groningen, geregeld. Hierbij worden de intacte fundamenten van een kerk, drie geornamenteerde sarcofaagdeksels van basaltsteen, wat aardewerk en 105 menselijke skeletten aangetroffen.
Op 2 februari is er een artikel geplaatst over monumentale boerderijen rond Stedum. Dezelfde dag viel het tijdschrift van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed bij mij in de bus met daarin o.a. gegevens over de Occo Reintiesheerd bij Stedum, een artikel over een nieuwe toekomst van 3 monumentale boerderijen. Van de RCE kreeg ik toestemming om dat artikel compleet over te nemen voor NZD. Er zijn twee versies van het artikel gemaakt: een standaard uitvoering en een speciale uitvoering. Laat eens middels Facebook of e-mail weten, wat je er van vindt.
Met de renovatie van de boerderijen wordt de toekomst zeker gesteld, wat vooral belangrijk is voor monumentale boerderijen nu er steeds meer oude Groninger boerderijen verdwijnen door aardbevingsschade en slecht onderhoud.
Plaats Melkema is gerestaureerd en heeft een nieuwe bestemming gekregen. Bron: (c) Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed.
Steerwolde of Stuurwolde is een buurtschap en een voormalig kerspel en ligt in de gemeente Groningen. Het ligt ten westen van Thesinge, op de grens met de gemeente Het Hogeland. Het grondgebied van het middeleeuwse kerspel Steerwolde valt waarschijnlijk samen met het latere kerspel Thesinge. Steerwolde ligt net als plaatsen als Noordwolde en Zuidwolde in een laaggelegen deel van de provincie dat sinds de Middeleeuwen beschermd is geweest door de Wolddijk.
Klik hier om het hele verhaal te lezenEen boerderij te Steerwolde
In de omgeving van Stedum zijn negen boerderijen die rijksmonument zijn. Deze boerderijen bestaan uit drie typen: Hogelandster type, het Oldambster type en tweekapsboerderijen.
We beschrijven:
Boerderij Niehof, Boerderij Delthheem, de Occo Reintiesheerd, Jensemaheerd, De Fledderbosch, ook Vlierbosch genoemd, De Heemen, de boerderij van Maatschap Kruizinga, de boerderij aan de Lellensterweg 2 en de Bussemaheert.
Aan de Delleweg tegenover de ingang van het Juisterpad heeft naar verluid het ‘rigtploatske’ van Stedum gelegen. Daar staan drie zwerfkeien. Zoals men denkt, is op deze deze plaats vroeger recht gesproken. Een huis aldaar is in de zestiger jaren van de vorige eeuw helaas afgebroken
Klik hier om het hele verhaal te lezenDe Joodse Gemeente Stedum wordt in het verleden gevormd door Joden uit de dorpen Stedum, Loppersum, Middelstum en Ten Boer. De oudste vermelding van een Joodse inwoner in dit gebied dateert uit 1620. Gedurende de 17e en 18e eeuw tellen genoemde dorpen slechts een paar Joodse families. Zij handelen voornamelijk in vee en vlees en trekken rond als marskramer.
Klik hier om het hele verhaal te lezenDe Bartholomeüskerk is een romanogotisch kerkgebouw. De forse kruiskerk stamt uit de dertiende eeuw en is oorspronkelijk aan de apostel Bartholomeüs gewijd. Deze kerk wordt wel gezien als het hoogtepunt van de romanogotische bouwkunst in Groningen. Ook het onderste gedeelte van de zadeldaktoren is in de 13e eeuw gebouwd. Toren en kerk zijn rond 1300 met elkaar verbonden. Tevens is er rond die tijd een luidklok gegoten door een onbekende gieter, deze hangt nog steeds in de toren en is de oudste overgebleven luidklok van de provincie Groningen. Het romanogotische schip dateert uit de tweede helft van de 13e eeuw. Het koor dateert uit de 15e eeuw. De kruiskerk van Garmerwolde, het dwarspand van Loppersum en de kruiskerk van Appingedam vormen met die van Stedum een vergelijkbare groep, waarvan die van Stedum het gaafste voorbeeld is. Kenmerkend daarvoor is dat de gevels zijn verdeeld in een beneden- en een bovenzone waarbij de benedenzone groter is dan de bovenste en versierd met spitsboognissen.
Klik hier om het hele verhaal te lezen Het geslacht Clant heeft een belangrijke rol gespeeld in het kerkelijk leven van Stedum en omstreken, alsmede op de kerk zelf.
Derhalve is dit artkel, door mij geschreven in maart 2009, geheel herschreven en er zijn ook nieuwe foto's geplaatst, waaronder enkele gemaakt door Jur Kuipers. Hiervoor wederom mijn hartelijke dank. Let vooral op de mooie dronefoto's, waarvan er één bovenaan deze pagina staat.
Het volgende artikel gaat men name over de Bartholomeüskerk van Stedum.
Voor beide verhalen is er veel onderzoek verricht. Bij het lezen ervan zal blijken dat Clant een uitermate belangrijk geslacht is geweest in vroegere tijden.
Rond 1874 gaan er stemmen op om de monumentale Bartholomeüskerk van Stedum te restaureren. Dat gaat niet zonder slag of stoot. De overheid krijgt in 1874 al problemen met de commissie die de overblijfsels van vaderlandse kust moet opsporen en in 1879 wordt een nieuw aangestelde commissie nogmaals opgeheven omdat er een 'tweespalt' is ontstaan. De uiteenlopende opvattingen rond de katholieke en hervormde meningen aangaande hoe een restauratie moet worden uitgevoerd leidt niet tot een evenwichtig besluit. Als dan ook de restauratie van de kruiskerk van Stedum moet worden uitgevoerd, komen daar de ideeën van de kerkvoogdij en de hervormden uit het dorp nog bij. Desondanks gaat de restauratie door en moet de dorpsschilder later zelfs komen opdraven om aan een schilderwerk van de gewelven te werken. Het resultaat daarvan is heden nog te zien, zodat we niet meer aankijken tegen Middeleeuws werk, maar met de ogen van de dorpsschilder van Stedum. De tekst is geheel overgenomen van A.J. van Leeuwen, 'De maakbaarheid van het verleden P.H.J. Cuypers als restauratiearchitect, 7. De ‘kwestie’ Stedum, uit 1955'. De tekst is alleen aangepast voor NZD door de webmaster.
Klik hier om het hele verhaal te lezenDe kerk van Stedum in februari 1889, Bron: Rijksdienst
voor Cultureel Erfgoed.
Naar aanleiding van vragen ben ik op zoek gegaan naar de wijze waarop de voormalige kruiskerk van Eexta is afgebroken Daarbij ben ik gestuit op een oud verslag aangaande de opmeting van de kruiskerk dat vooraf is gegaan aan de afbraak. Dit artikel zal niet iedereen bekoren, maar wel mensen die meer wil weten over de afbraak van deze kerk.
Klik hier om het hele verhaal te lezenDe voormalige kruiskerk van Eexta, vlak voor de afbraak. Arbeiders zijn op de voorgrond bezig bomen te kappen.
Loppersum, in het begin van de 19e eeuw een gemeente met ca. 2000 inwoners (nu ca. 2.600), heeft met 't Zandt eertijds tot 1 schepperij behoord. Loppersum en Wirdum vormen met een deel van Garrelsweer en een deel van Zeerijp 1 rechtstoel verdeeld in 12 clauwen.
De rest van het verhaal lees je in het artikel.
Hotel-Restaurant Spoorzicht te Loppersum
De Groninger klederdracht is verleden tijd. Het is gedaan met de prachtige oorijzers en de kleurige kledij. Tegenwoordg kunnen we de dracht alleen nog bewonderen in musea en tijdens historische evenementen. Tijd dus om hier in dit nieuwe artikel aandacht aan te gaan besteden.
Klik hier om het hele verhaal te lezenEr zijn twee artikelen compleet herschreven, nl. de Ennemaborg van Midwolda, deel 1 en deel 2. Verder is er een compleet nieuw artikel over de borg toegevoegd, namelijk de 'Rentemeesters van de Ennemaborg'. Het laatste artikel is oorspronkelijk geschreven door Jan P. Koerts uit Scheemda, waarvoor mijn hartelijke dank. In dit artikel wordt verhaald over de rentmeesters van de Ennemaborg die de werkzaamheden van de vervening en het onderhoud op zich hebben genomen. Zij wonen op de borg, terwijl de eigenaars in de stad Groningen wonen. Het is een bijzonder geschreven verhaal over de borgbewoners en geeft inzicht in de tijden van de vervening en de ontwikkeling van de borg, zoals deze er tegenwoordig uitziet.
Klik hier om het hele verhaal te lezen Nog slechts één nachtje slapen en dan is het 5 december en viert Nederland het Sinterklaasfeest. Dat gebeurt ook, en vooral, in de provincie Groningen.
In Groningen kennen we in het verleden verschillende oude tradities omtrent het Sinterklaasfeest. Kennen we die eigenlijk nog wel. Dit artikel vertelt daarover.
Voor de liefhebbers is het verhaal aangevuld met een gedeelte over de geschiedenis van het Sinterklaasfeest.
Veel leesplezier toegewenst.
Dit artikel over de Stafanuskerk van Finsterwolde is voor het eerst op de website geplaatst op 8 februari 2013. Nu is het hele verhaal herschreven en zijn er nieuwe foto's geplaatst gemaakt door Jur Kuipers.
Ook alle gerelateerde artikelen zijn herschreven en/of aangevuld met nieuwe details. Met name het verhaal van 'Hermannes Heddema en Juffer Lutgert Ockens Joling' is bijzonder interessant, evenals 'Rond de kerk van Finsterwolde in 1832, percelen en eigenaars'.
Daarin kunnen we ondermeer lezen wie de eigenaars van de landerijen zijn geweest. De kerk bezit in 1832 ook nog veel percelen. Dat is tegenwoordig in het geheel niet meer aan de orde.
De gerelateerde artikels staan onder het artikel met een link.
HGV. 25 november 2022
Hoe komt een artikel tot stand?
Zo nu en dan vraagt een lezer via e-mail op welke wijze een artikel voor de website wordt gemaakt en hoe deze wordt gepubliceerd op internet.
Om aan die vraag te voldoen is er in het MENU bovenaan deze pagina een afzonderlijke pagina aangemaakt onder 'Informatie' met de titel 'Hoe een artikel tot stand komt'. In dat artikel wordt in 9 stappen verteld hoe dat gebeurt. Je kunt in dat artikel op de rechter knop > te klikken om naar de volgende pagina gaan.
Ga met je muis in het menu bovenaan deze pagina naar 'Informatie'. Het artikel staat helemaal onderaan.
Klik op: 'Hoe een artikel tot stand komt'.
Op 7 juli van dit jaar schreef Tineke Hekman het levensverhaal van haar overgrootvader Edsko Jans Hekman: D'Olle Held.
Dit keer vertelt zij ons over haar grootvader Edsko Hekman. Zijn zoon, en dus de vader van Tineke, opent op 17-jarige leeftijd een kapsalon aan de Hoofdstraat in Oostwold.
Zelf vind ik het zeer bijzonder dat zij zich nog zoveel van haar familie herinnert en ook zélf deze verhalen heeft geschreven en dat terwijl ze blind is. Tegenwoordig is er gelukkig veel mogelijk, ook voor mensen met een handicap.
Op 17 mei 1934 opent hij, slechts 17 jaren jong, zijn eerste kapsalon aan de Hoofdstraat in Oostwold. Foto: ingezonden door ©Tineke Hekman.
Vandaag is het artikel over 'De Felicitas kloosterkerk van Thesinge' geheel herschreven en er zijn nieuwe foto's toegevoegd.
'Een Munsters kapiteel te Thesinge' is ook nieuw en is als PDF-bestand aan bovenstaand artikel gekoppeld.
Verder hebben 'Het klooster Germania te Thesinge' en 'Achtergronden van klooster en kerk te Thesinge' een update ondergaan.
De Felicitas kloosterkerk van Thesinge.
Dronefoto: (c)Jur Kuipers.
Als je naar de titel kijkt, kun je denken aan twee verschillende zaken. De eerste (......) komt later aan de beurt, maar dit keer gaat het toch echt over 'een vrije week'.
In de negentiende eeuw gaat men heel anders om met de vrije dagen. In het bijzonder met de vrije dagen van de dienstbodes.
Ze moeten hard werken (vooral op de boerderij) en hebben door de week niet zomaar even vrij. Velen werken van 15 mei tot 15 november en dan, is het eindelijk zover: de vrijweek.
Lees er alles over in dit nieuwe verhaal.
In de loop der jaren is er veel veranderd in het onderwijs. Daarbij moeten we niet alleen denken aan de wijze van lesgeven en de leerstof, maar ook aan het omgaan met kinderen.
Met name is er ook veel veranderd in de straffen op school. De klabatse, de roe, de plak, de ezel en de pechvogel zijn verdwenen. Een klap tegen het hoofd of het omdraaien van een oor behoren tot het verleden.
In dit artikel proberen we het verhaal van het onderwijs aan kinderen tot circa twaalf jaar te beschrijven.
Ter afsluiten van een serie artikels over het geslacht Siertsema volgt nu en genealogie van het geslacht zoals ik heb mogen ontvangen van Geert-Jan Siertsema uit Almelo.
Het artikel bevat tevens teksten van grafzerken en foto's daarvan.
Onze fotograaf Jur Kuipers verkent in mei van dit jaar omgeving van de weem, de oude kosterij en de begraafplaats van Eexta. Daarbij komt hij ook terecht in het lijkenhuisje aldaar, waar hij een bijzondere ingelijste tekst ziet. Voor ons is dat best bijzonder.
Welk geheim ligt daar onder de tegels verborgen?
Je leest er alles over in 'Het geheim van een lijkenhuisje'.
Gelegen op een kwelderwal is Woldendorp in de vroege middeleeuwen als wierdedorp ontstaan. De wierde kent een radiale structuur.
Bij de gevechten van eind 1945 rond de ‘Delfzijl pocket’ wordt het dorp grotendeels verwoest. Na de oorlog wordt het dorp herbouwd en uitgebreid langs de uitvalswegen.
De Petruskerk (A.E. Gorterweg 11) is gelegen aan de westzijde van het dorp en gebouwd op een afzonderlijke wierde.
Ook de kerk is voor een groot deel in de oorlog verwoest, maar is geheel gerestaureerd, waarbij zelfs nog prachtige schilderingen in het gewelf zichtbaar zijn gebleven.
Het artikel bevat prachtige foto's van Jur Kuipers.
De Petruskerk van Woldendorp. Foto: (c) Jur Kuipers
Woldendorp (Wold'ndörp) is een dorp in de gemeente Eemsdelta. Het telt in 2021 890 inwoners. In de omgeving is veel agrarische bedrijvigheid. Door het dorp loopt de Internationale Dollardroute. Onder Woldendorp vallen de buurtschappen Binnen Ae (gedeeltelijk), De Heemen (gedeeltelijk), Lesterhuis, Stutenstreek en Zwaagweg, vroeger ook De Schans, Huningaweer of 't Leger, Kleine Leger, Stuimelderij en Zomerdijk (gedeeltelijk), alsmede het streekje De Vennen. Onder Woldendorp hebben verder delen van de Reiderwolderpolder (1862-1864) gevallen, de Johannes Kerkhovenpolder (1875-1876) en de Carel Coenraadpolder (1924). Kenmerkende oude boerderijnamen zijn: De Heemen, Huningaweer, Riddervenne, De Schans, De Vennen en Woldsslenken. Nieuwe boerderijnamen zijn Olgershoeve, Munstervenne, Reidewoldt en Woldahoeve.
Klik hier om het hele artikel te lezenDe Petruskerk van Woldendorp.
Dronefoto: (c) Jur Kuipers
Gozewinus Acker Stratingh is geboren op 25 maart 1804 te Adorp waar hij ook wordt gedoopt (08-04-1804) als zoon van Everardus Stratingh, predikant, en Margien Cleveringa. Hij wordt vanaf zijn derde jaar opgevoed door zijn oom Sibrandus E. Stratingh, hoogleraar geneeskunde te Groningen. Op 21 augustus 1829 treedt hij in het huwelijk met Katharina Johanna Pelinck, dochter van den heer J. Pelinck predikant te Scheemda. Uit dit huwelijk worden een dochter en twee zoons geboren. Acker Stratingh overlijdt op 22 oktober 1876 in Groningen.
In dit nieuwe artikel (op verzoek) lees je zijn levens-verhaal.
De laatste boerderij van Heveskesklooster heeft op het kloosterterrein van het klooster Oosterwierum gestaan. Dit klooster heeft tot 1609 in de omgeving en ver daarbuiten landerijen in bezit gehad. Het wordt verhuurd aan kloostermeiers, die meestal op een voorwerk, een kloosterboerderij, van het klooster hebben gewoond.
Na de herbouw in 1954 wordt de boerderij in dienstverband bewoond door B. de Vries en D.R. Hessling (1956-1965). Zij verhuizen naar Heveskes. Vervolgens wonen er E. Hillinga en G. de Vries (1965-1975). Beide echtparen zijn in dienst geweest bij Piet(er) Westers. Ook ik heb daar dus gewoond tot ik mijn hoofdakte behaal aan de kweekschool (PABO) in Winschoten in 1969.
"Het is goed toeven bij Hotel De Nederlanden in Winschoten. In een prachtige omgeving kom je voor korte of langere tijd even helemaal tot rust. En laat jij je volledig in de watten leggen. Hotel De Nederlanden is prima bereikbaar en je parkeert de auto gratis in de directe nabijheid van het hotel. Hotel De Nederlanden biedt alles wat je zoekt in een hotel. Je kunt kiezen uit verschillende kamers, geschikt voor een of meerdere personen. Bij je overnachting kun je een ontbijt boeken. Het hotel in Winschoten is ook prima voor een diner en je kunt er een smakelijke lunch genieten. ’s Avonds is het altijd goed toeven in de hotelbar. En neem je voor je naar bed gaat nog een heerlijk afzakkertje. Alles wat je in een hotel zoekt vind je bij Hotel De Nederlanden in Winschoten".
Het bovenstaande is een klein gedeelte uit de website van Hotel Restaurant De Nederlanden In Winschoten. Het pand van Ruibing verkocht en er zit nu een parfumeriezaak in. Daarmee is weer een stukje verleden verloren gegaan.
Hotel De Nederlanden met daarvoor een overdekt terras. Een stukje verleden is weer verloren gegaan.
Vorige maand werden Jur en ik ontvangen door de huidige bewoner van de oude kosterij en school te Eexta, Tom Vos. In 2020 is het geheel intern gerenoveerd, waarbij modern en authentiek zijn gecombineerd waardoor het een prachtige uitstraling heeft gekregen.
Een aantal oude elementen van de kosterij zijn bewaard gebleven en gefotografeerd door Jur.
Het artikel beschrijft de kosterij en de school die in 1869 zijn vernieuwd. Het bestek is in het artikel beschreven, alsmede een deel van de boekhouding van de voormalige kerk. Van een deel van deze boekhouding is een PDF bestand gemaakt, alsook van het bestek. Deze zijn in dit nieuwe artikel ook in te zien.
Op de voorgrond de kosterij en het schooltje erachter. Daarboven ligt de weem, waarvan het dak wordt vernieuwd. Foto: (c) Jur Kuipers, sept. 2022.
Henric Piccardt wordt te Woltersum op 25 maart 1636 geboren als zoon van de protestante predikant Gualtherus Piccardus in Woltersum (1602–1678) en diens eerste vrouw Harmtien Hindriks (dochter) Olinghe (ca. 1608–1641). Johan Piccardt is zijn oom. Hij heeft een zus en twee broers. Henric is een flamboyante Groninger vervener, avonturier, diplomaat en syndicus van 'Stad en Ommelanden' geweest, maar ook borgheer van de Fraeylemaborg, Klein Martijn en De Ruthen. Hij is tevens verantwoordelijk voor de herbouw van de kerk van Harkstede. Hij publiceert Franstalige en Latijnse gedichten en een grafschrift in het Latijn.
Zijn levensverhaal is erg bijzonder.......
In Beerta en omgeving is het groot nieuws als bekend wordt dat mejuffrouw Jantje Oomkes op 22 april 1855 ‘op den Huize Huningaborgh in den hoogen ouderdom van ruim 87 jaar’ is overleden. Jantje Oomkes is niet zomaar iemand. Ze is het enige kind van Jan Oomkes en Censke Hesse en een rechtstreekse nazaat van de vermaarde Sebo Huninga. Jantje woont ook nog in de oude borg van Sebo Huninga die ze van haar voorouders heeft geërfd, op de plek waar nu boerderij Huningaheerd staat, schuin tegenover ‘de Chinees’. Jantje is excentriek én vooral heel rijk en bewoont op haar hoge leeftijd de eeuwenoude donkere borg met al zijn schatten uit voorbije eeuwen in grote soberheid. Alleen het vertrouwde personeel kent de weg in het huis.
Ook hier komen de Siertsema's uit Eexta 'om de hoek kijken'.
Het graf van Jantjen Oomkes op het kerkhof van Beerta.
Dit artikel gaat met name over het geslacht Siertsema te Eexta (en elders), een voornaam geslacht dat huize Vredenhoven in Eexta, Vredenrust in Westerdiep en de Huningaheerd te Oostwold heeft bewoond.
Vooral gaat onze aandacht uit naar Jan Siertsema, Een deel van zijn grafsteen is (her)ontdekt op 9 september 2022 bij de oude kosterij te Eexta.
Waarom ligt de onderkant van zijn grafsteen bij de kosterij te Eexta? Dat is vreemd: waarom niet op het kerkhof aldaar? We hebben dat raadsel niet kunnen oplossen.
Een deel van de grafsteen van Jan Siertsema bij de oude kosterij te Eexta. Foto: (c)Jur Kuipers, 8 september 2022